Guinness en het Book of Records

Op 10 november 1951 ging Sir Hugh Beaver, toenmalig directeur van de Guinness Breweries, op plezierjacht langs de rivier Slaney in Ierland. Na een gemist schot op een goudplevier, raakte Sir Hugh in discussie over wat de snelste vogel was waarop gejaagd mocht worden, de goudplevier of het Schotse sneeuwhoen. Hij dacht aan de Ierse pubs waar elke avond  verhit gediscussieerd werd over uiteenlopende zaken. Soms zelfs met hevige ruzie tot gevolg.

De naslagwerken van toen, waaronder degezaghebbende Encyclopedia Britannica, konden geen uitsluitsel geven op deze prangende vraag. In 1954 hoorde Sir Hugh Beaver van een brouwerijmedewerker over de tweeling Norris and Ross McWhirter. De broers, die onderzoekers waren, voorzagen diverse Londense kranten van artikelen met bijzondere feiten en prestaties. Sir Hugh had een gesprek met beide mannen en was onder de indruk van hun uitgebreide kennis.

Al deze feiten werden opgetekend in een ‘Book of Records’ dat in 1955 voor het eerst werd uitgegeven door de Guinness brouwerij. Tegen kerstmis van dat jaar was het boek een bestseller, die uitgroeide tot de jaarlijkse uitgave van het boek ‘Guinness World Records’.

Verschillende wereldrecords die ooit werden opgenomen in het boek zijn verwijderd om ethische redenen. Publicatie van wereldrecords in een categorie van het boek moedigde anderen aan om te proberen dat record te verslaan, zelfs ten koste van hun eigen gezondheid en veiligheid. De uitgevers hebben besloten dat ze geen eet- en drinkrecords meer zullen opnemen om te voorkomen dat mensen overgaan tot recordpogingen die gevaarlijk kunnen zijn voor hun gezondheid. Deze veranderingen zorgden o.a. voor opheffing van alle destillaat-, wijn- en bierdrink-records.