Terug naar overzicht

Delirium, februari 2016

tww februari 2016
Door: Peter Hompe

Valentijn

Dit jaar wilde ik toch eindelijk eens een Valentijnsbiertje maken, maar wat IS dat Valentijn eigenlijk? Nu, dat vindt zijn oorsprong, hoe kan het ook anders, in het Christelijk geloof. Het is o.a. terug te voeren op een Sint Valentijn van Rome die vast zat omdat hij een heidens soldaat zou hebben getrouwd met een christelijke vrouw en dat mocht niet. Tijdens zijn gevangenschap heeft hij de dochter van zijn cipier, Asterius, genezen. Uiteraard was zo’n huzarenstukje niet genoeg om weer vrij te komen en hij werd dus alsnog terechtgesteld. Als laatste schreef hij die dochter nog een afscheidsbrief en tekende hij met ‘je Valentijn’. Dat was omstreeks het jaar 265. Paus Gelasius I riep in 496 14 februari uit tot de dag van de heilige Valentijn. Sinds de 14e eeuw, de tijd van de Engelse dichter Geoffrey Chaucer en de periode van ‘courtly love’ wordt 14 februari in verband gebracht met ‘romantische liefde’. In de 18e eeuw was het inmiddels gewoonte geworden om op de 14e februari elkaar het hof te maken door het sturen van bloemen, kleding en kaarten, die toen al bekend waren als ‘Valentijns’. So far so good.

We sturen onze geliefde dus een kaart of geven een kadootje. De meeste van ons amateurbierbrouwers zijn mannen en dus wat maak en geef je dan? Een biertje natuurlijk. Ok, waarmee maak je een vrouw blij? Ze zeggen met chocolade, maar dat werkt niet zo heel lekker in bier vanwege de vettigheid. Tuurlijk kan het, want het is al zat gedaan, maar bij een biertje met chocolade denk ik dan aan een donker biertje. Dat was niet mijn bedoeling. Ik wilde iets lichts en helders.

Waarmee maak je die vrouwen nog meer blij? Welnu, ze houden van glimmertjes. Dat kunnen diamant-achtige stenen zijn, of zilver of gouden juwelen. Zei ik daar goud? Wel, dat is iets waar misschien wat mee te doen valt. Ja, nu ik er zo over nadenk, zie ik het al voor me. Goud, in de vorm van bladgoud, kan ook worden gegeten. Dus nu wist ik wat ik wilde gaan maken: ik had mijn zinnen gezet op een helder biertje, licht van kleur, met kleine hartjes van bladgoud erin. Maar nu het probleem: dat bladgoud moet natuurlijk niet naar de bodem zakken en daar een zielig hoopje niet te herkennen rommel vormen. Dan lijkt het eerder of er fors depot in het biertje zit. Nee, dat was niet de bedoeling. Wat ik voor ogen had, was een biertje waarin die bladgouden hartjes zweven! Kijk die hartjes zijn iets van 2mm groot of zo en flinterdun natuurlijk. Nu komt het erop aan om dat biertje een dusdanig S.G. en stroperigheid mee te geven dat de hartjes blijven zweven. Hoe doe je dat?

Dat bleek nog een aardige opgave. Eerst heb ik het bladgoud geregeld. Dat is duur, maar niet onoverkomelijk duur. Vervolgens heb ik daar kleine hartjes uit gestanst met een eigengemaakt stansje van blik. Als je eenmaal de vorm hebt, is dat niet moeilijk want dat goud is hart(!)stikke zacht. Dan moet je oppassen want een zuchtje wind is genoeg om er een flink aantal kwijt te zijn.

Maar nu zweven. Ik ben dus gaan experimenteren met verschillende vloeistoffen anders dan bier, om te zien waaraan je moet voldoen. In gewoon water zakt het echt te snel weer naar beneden. Tuurlijk kun je dan het flesje eerst schudden, maar we weten allemaal wat er gebeurt als je een geschud flesje bier opent. Nee, dat is niet het idee.

Dus dacht ik dat ik misschien wat kon doen met gelatine. Dus biertje gemaakt en bij bottelen een oplossing toegevoegd die gebaseerd was op de gelatine. Nou, op zich werkte dit wel, want die hartjes zweefden netjes in de vloeistof. Althans, het leek of het spul zweefde, maar hoe je het flesje ook draaide of schudde, ze kwamen niet van hun plek. Dus nadat zo’n geschud flesje weer een tijdje gerust had, maar eens opgemaakt. Het probleem was meteen duidelijk. Vermoedelijk wat veel gelatine, want het bier was geen bier meer. Het was een jelly geworden en kwam ook niet meer uit het flesje. Misschien was dit niet zo’n goed idee.

Dus terug naar de tekentafel. Je weet namelijk verder ook niet wat voor (nadelige) invloed de gelatine op het bier heeft. Ik had nog een andere oplossing bedacht. Omdat het bier na gisten namelijk weinig tot geen suiker meer bevat, want dát wordt tenslotte omgezet in alcohol, moet er misschien achteraf wat suiker in de vorm van suikerwater worden toegevoegd. Dan heb je eigenlijk twee vliegen in één klap: vrouwen vinden over het algemeen de zoete bieren lekkerder dan de droge, dus we maken dan een zoet biertje door toevoegen van suikerwater. Ook niet te veel hop gebruiken, want dat vinden ze over het algemeen ook al niet zo lekker. Tenzij je misschien één van die nieuwe Amerikaanse of Nieuw Zeelandse hoppen gebruikt.

Dus… het één en ander geëxperimenteerd en zowaar een succes! Het is een mooi helder biertje geworden. Mooie Amerikaanse hop erin en ook een klein beetje nagehopt. Dat geeft altijd zo’n geweldig lekkere geur aan het bier. Na verschillende hoeveelheden suikerwater te hebben geprobeerd, had ik de juiste balans te pakken. De hartjes zweven! Jammer is alleen dat het bier net een paar dagen klaar is en dat ik dit jaar de Valentijn gemist heb. Sorry Li. Misschien is hij volgend jaar nog goed te drinken.

Peter

Terug naar overzicht