'Stoute' ervaringen

Op de gezamenlijke brouwdag in Lisserbroek, 2 mei jl., maakte ik 10 liter bier volgens het recept voor (oester-) Stout. In mijn zalige onwetendheid wat Stout inhield, wist ik niet wat ik ervan kon verwachten. In ieder geval gebruikte ik géén oesters. Die zijn, naar mijn mening, veel te lekker om ze te mengen met bier. Met champagne gaat dat goed, met bier? Dus: gewoon Stout.

Keurig het hele recept afgewerkt met de correcte tijden en temperaturen. Aan het einde van de dag de rommel opgeruimd en naar huis getogen. Daar de gist gehydrateerd en in het gistingsvat gekieperd. ‘So far, so good’, keurig in de klimaatkast gezet op 18 °C en na de hoofdvergisting, op 8 mei, in een fles. Beide keren werden de vaten uiteraard telkens afgesloten met een waterslot.

Mijn eerste verwondering betrof de aard en de hoeveelheid van de gist in het eerste gistingsvat. De 11 liter gistend bier had een hoeveelheid van bijna 1 liter gelatineuze gist geproduceerd. Normaal, bij de hoeveelheden bier die ik maak, levert dat zo’n 250 cc gist op.

De fles weer in de klimaatkast en verder laten gisten. Althans dat was de bedoeling. Gisting was nauwelijks te zien. Fles een paar keer flink heen-en-weer geschud; het leverde eigenlijk geen reactie op. Eéns in de paar minuten een ‘blub’ in het waterslot en het S.G. zakte ook niet verder dan 1030.

Nu heb ik, erfenis uit mijn wijnmakers tijd, altijd wel wat gist ‘achter de hand’ voor een her-starter. Goed; in een Erlemeyer water gekookt, laten afkoelen en gist erin om te hydrateren. Een kwartiertje later de fles eens flink omgeschud en de gist bij het bier in de gistingsfles gedaan. Een ongekende reactie was het gevolg. Een enorme gisting (?) kwam onmiddellijk op gang. Snel een handdoek om de flessenhals gelegd want het schuim kwam ‘scheetsgewijs’ uit het waterslot. Na een 20-tal minuten was de zaak weer kalm en kon ik gaan schoonmaken. Ik blij dat mijn brouwruimte niet in het woongedeelte van mijn huis ligt.

Met een andere brouwer mijn ervaring gedeeld en het was géén gisting. Waarschijnlijk hebben de kleine gistdeeltjes gewerkt als condensatiekernen voor het opgeloste koolzuur in het bier. De dagen daarna lag de gisting weer ‘stil’. Ik denk dat ik de Stout binnenkort maar ga bottelen.

Wat zijn mijn ‘Stoute’ ervaringen?

1. met Stout kun je schrijven. De inkt voor mijn vulpen (ja, die gebruik ik nog steeds) heeft dezelfde kleur,
2. om bij een tweede keer een her-starter er héél voorzichtig in het ‘stille’ bier te gieten en
3. (het is een Engels bier dus:) ‘Last but not least’, vind ik Stout lekker??

P.S. 24 juli: De Stout kan me nog steeds niet bekoren, maar alle vrienden en bekenden (o.a. een Engelse buurvrouw) vinden hem heerlijk!