Delirium, maart 2015

Kopietje

Er was een tijd dat iedereen met Japanse spullen rondliep. Japanse merken waren populair! In die tijd maakten, of moet ik zeggen, kopieerden de Japanners alles wat los en vast zat. Omdat alles 'gejat' was én omdat arbeid in Japan haast niets kostte, waren Japanse zaken goedkoop. Ik denk dat zo goed als iedereen wel wat Japans spul in huis had. Ik bedoel maar… Akai! En zo waren er nog vele.

Toen kwam de ommezwaai en bedachten de Japanners dat ze hun producten konden verbeteren! Ze verbeterden de originelen zo gezegd. Bovendien kwam mét die enorme bulk verkochte goederen ook meer welvaart naar Japan zelf en werd arbeid daardoor veel duurder. We weten allemaal hoe dat is afgelopen: Japanse producten doen in geen enkel opzicht meer onder voor Westerse producten. Sterker nog, ze zijn vaak beter, maar het prijsniveau is dan ook aangepast en dat 'goedkoop' van vroeger, zit er niet meer in.

Gelukkig hebben we nu de Chinezen die het stokje hebben overgenomen. Kopiëren is daar tot een kunst verheven. De grap is, dat wij Westerlingen de Chinezen een beetje zien als de arbeiders van de wereld en China als de fabriek van de wereld. Gevolg is natuurlijk dat de Chinezen niet eens hóeven te kopiëren: wij leveren de blauwdrukken zelf aan en zij hoeven alleen maar te maken wat wij willen en hoe wij willen. Neem Apple… de Macbook Air wordt lekker goedkoop in China gemaakt precies volgens onze beschrijving.

De Chinezen hebben natuurlijk een enorme 'thuismarkt' en kunnen, naast de Macbook Air's die naar Amerika en de rest van de wereld verscheept worden, aan de achteruitgang van de Foxconn fabriek de Macbook Air's voor de thuismarkt versturen. Dat zijn er waarschijnlijk nog meer dan die bedoeld zijn voor Apple's eigen markt.

Nou ben ik eens gaan kijken of ze daar niet ook andere zaken kunnen “maken” of liever “kopiëren”. Na een lange zoektocht die mij van Hong Kong, naar Shanghai naar Hangzhou en uiteindelijk naar de stad Chongqing voerde, vond ik wat ik zocht: een brouwerij. Maar niet zomaar één… deze brouwerij heeft zich gespecialiseerd in kopietjes.

Hoe gaat dat dan in zijn werk? Welnu, je neemt contact met ze op. Nou gaat dat niet zomaar, ze spreken om te beginnen niets anders dan Chinees. Je regelt dus een tolk. En je moet daar ten minste een keer geweest zijn, anders beginnen ze er niet eens aan. Persoonlijk contact is zeer belangrijk. Over en weer moeten ook duidelijke afspraken gemaakt worden over afname en rechten, maar als je zover komt, dan gaat het vervolgens zo verder: je stuurt monsters. Natuurlijk niet één flesje, want dat is absoluut niet genoeg. De brouwerij heeft vervolgens twee manieren om te bepalen wat er zoal in zit. De eerste manier is proeven. Hiervoor heeft men een team van zeer goed geoefende bierproevers. De tweede manier is een gedegen chemische analyse. Nadat beide manieren een goed profiel hebben opgeleverd, kan er worden begonnen.

Met dit profiel worden een aantal proefbrouwsels gemaakt. Daar wordt het proeverij team weer opgezet en die gaan nauwgezet testen welk van de bieren het dichtst bij het origineel zit. Wat een vreselijk vervelend werk. Ook komen daar opnieuw aanwijzingen uit van wat er ánders moet. Als laatste worden met deze aanwijzingen nog een 5-tal nieuwe proef brouwsels gemaakt. Daaruit wordt opnieuw door het proeverij team de beste gehaald. Ik kan je verzekeren dat dit dus gewoon een één op één kopietje is.

Er is een ander team dat het flesje bekijkt en analyseert. Hiervan wordt een kopie gemaakt die tot en met de samenstelling van het glas hetzelfde is. Dan hebben we de grafische afdeling die het etiket bekijkt en namaakt. Als je kopie bier dan gebotteld zit in de kopie flesjes met het kopie etiket er op, dan kan ik je verzekeren dat het eigenlijk (bijna) om het origineel gaat. Kijk en dáár kun je weer wat mee.

Dus wat volgt nu: de grijze export. Nou, eigenlijk is het meer grijze import door mij naar Nederland. En dan: naar de markt ermee. Het is wel link, want de originele brouwers houden de markt natuurlijk scherp in de gaten, maar vooral met Engelse bieren valt veel voordeel te halen. Die zien we hier toch nauwelijks. Mijn meest gewaagde stap is nu om Heineken te kopiëren. Om te voorkomen dat ik meteen met rechtszaken om mijn oren geslagen wordt, heb ik het Haineken laten noemen. Dat kun je namelijk redelijk makkelijk in Japan (vrij vertaald betekent Hai ‘ja’ in het Japans) kwijt en dat is lekker ver van de thuismarkt van Heineken zelf.

Het nadeel van deze methode is natuurlijk dat je er een grote buitenstaande partij bij moet betrekken, namelijk de brouwerij. Ik ben nu op zoek naar een Chinees bedrijf dat een brouwerij kan klonen…