Ierse bieren (of niet ?)

Door Lidewij Jansen van Galen en Peter Hompe

Na jarenlang in Engeland op vakantie te zijn geweest hadden we voor dit jaar bedacht dat Ierland eens aan de beurt was. De Ierse republiek welteverstaan. Omdat we geen idee hadden waar te beginnen leek het ons een goed idee een rondreis te boeken om een indruk te krijgen van het land en zijn bewoners.

Uiteraard hadden we wel zo onze verwachtingen: veel groen, nattigheid (hoewel dat volgens de reisgidsen in september zou moeten meevallen), gezellige pubs met live muziek en lekkere bieren.

Na een nachtelijke overtocht vanaf Cherbourg kwamen we op een vrijdag rond lunchtijd aan in Rosslare. Het was prachtig weer en we reden op ons gemakje naar Kilkenny en het hotel voor de eerste overnachting (voor de rest van de reis hadden we cottages geboekt). We checkten in en besloten daarna het stadje te gaan verkennen. Het was een levendig plaatsje met gezellige pubs. We begonnen kalm aan met koffie en thee, maar daarna uiteraard een Guinness, de nationale drank, en een Smithwick, een Ierse Rooie. Verder was er eigenlijk niks op tap, behalve cider en een zestal lagers waaronder Heineken, Budweiser en Kronenbourg: niks dus. Ook flessenbier was verbazingwekkend weinig op voorraad. Maar we waren pas aan het begin van onze vakantie, wie weet wat voor prachtige bieren Ierland nog voor ons in petto had.

Bedroevend weinig zou blijken. In een enkele pub kwamen we nog Murphy's stout tegen maar dat was het dan wel. Zelfs de hier in Nederland zo populaire Murphy's Red hadden ze nergens. Ook in de supermarkt was het aanbod niet overweldigend.

Vorig jaar zijn we een lang weekend in Dublin geweest en daar hebben we een tweetal brouwpubs gevonden, maar het leek erop dat zij zo ongeveer de enigen zijn die iets ander schenken dan Guinness, Smithwick en de zes lagers. De eerste, Messrs Maguire, is een pub waar een brouwerij ín zit. De pints van henzelf zijn € 4, terwijl voor de overige bieren € 5 per pint wordt gevraagd. Overigens allebei heel redelijke prijzen. De tweede is de Porterhouse Brewery. Ooit begonnen in de kelder van een pub, hebben ze inmiddels 4 pubs in Dublin en één in London en de brouwerij verplaatst naar een industrieterrein buiten Dublin. Ze hebben negen eigen bieren en … errug lekker!!

Vanuit ons eindpunt Dublin hebben we de veel kortere overtocht naar Holyhead in Wales gemaakt. Daarvandaan naar Oxford gereden, waar we in een heel klein plaatsje vlakbij, Denton geheten, een kamer voor twee nachten hadden geregeld in de local pub. De volgende dag gespendeerd in Oxford en wat lokale biertjes in een pub gedronken. De dag erna hebben we nog één keer een supermarkt bezocht en o.a. wat Engelse bieren meegenomen. Daarna naar huis.

Toen we thuiskwamen lag er op de mat een Camra krantje met daarin een artikel over, jawel, Ierse bieren, of liever: het gebrek daaraan. Jammer dat we dat niet vóór de vakantie hadden gekregen, maar ja… je kunt niet alles hebben.

De journalist van het stuk had zelf een rondje Ierland gedaan en had daar een vijftal microbrouwerijen opgesnord. Waarschijnlijk had hij zich iets beter voorbereid dan wij ;-). Het blijkt dat Guinness de laatste 60 jaar er zo hard aan heeft getrokken dat er hele generaties zijn opgegroeid met bijna niets anders dan Guinness op de tap. Pas de laatste jaren zijn er een paar enthousiastelingen die proberen de Ieren op te voeden op biergebied en langzaam te leren dat er meer is op deze aarde dan Heineken, Smithwicks en Guinness.

Ook wordt pas de laatste jaren weer hop verbouwd. Ergens in de jaren '50 had Guinness de hoptelers meegedeeld wat hun prijs zou zijn voor de hop. Die was zo schandalig laag dat de boeren hun ranken onderschoffelden en iets anders gingen verbouwen.

Om de Ierse bierdrinker en -brouwer wat te ondersteunen in deze toch al zo moeilijke tijden, is er afgelopen zomer een vereniging opgericht in dezelfde trant als Pint en Camra: Beoir (www.beoir.org). Wij zijn al lid...