Terug naar overzicht

Ben Bierbrouwen

tww augustus 2010
Door: Ben Jacobs

Het is vakantie tijd en dat merk je aan alles. Behalve de vele herhalingen op de TV, waar je dus niets mee mist, de stilte op de weg en het (tussen de buien door) kunnen luieren in de tuin, wordt er, althans bij mij, ook nog eens opvallend weinig gebrouwen. Terwijl er wel wat tijd te doden valt. Maar er ook nog veel werk ligt waar je dus geen zin in hebt…

Niets interessants voor u dus. Maar toevallig gingen we dit jaar (op het allerlaatste moment besloten) naar Zuid-Engeland. En dat bleek voor de biermens in mij een feestje. Alles is in halve liters verkrijgbaar en met wat zoeken vind je strong dark ales, pale ales, IPA’s en een enkele blond. De lagers liet ik maar in de fles/tap en aan het eind van mijn vakantie zocht ik enkel nog naar dark of ruby ales.

Ik heb juweeltjes gedronken, prachtige etiketten gezien, van biernamen genoten en met Engelsen over hun bier gesproken. Dat laatste kan tegenvallen, want de meesten wisten me te vertellen dat ze geen Engels bier dronken… nou ja.

In de pub is het goed toeven. Het bier is er nauwelijks duurder dan uit de fles elders. En het wordt zo mooi getrokken uit de tap, het bier nagenoeg tot aan de rand met een klein laagje stevig schuim. Nog mooier zijn de barlieden, zoals een enkele oldtimer die van zijn glas 4,9% geniet. ‘I never pass this pub without my forty-niner’ vertrouwde hij me toe, toen hij hoorde van de bartender dat ik dit een lekker bier vond.

In de superstore vind je al snel de Theakston Old Peculiar, een bier dat door Chief Inspector Banks (uit mijn zeer geliefde detectiveserie van Peter Robinson) graag in de pub wordt genuttigd. De brouwer sponsort nu ook een ‘crime writing festival’, dus Robinson heeft ze een goede naam bezorgd. En ze drukken 10-woorden-novels op hun flesjes, bv: ‘She loved me. Then her. Now, neither can love anymore’ of: ‘The dead never leave you, that’s why I love them…’. Dit bier was ook mijn favoriet als ik geen local beer kon vinden.

Maar in een kleine winkel had men altijd wel een afdeling ‘specials’, en daar stonden dan de vaak lokale bieren. Al gauw koos ik voor de dark ales, mijn nu meest geliefde Engelse bier. En leuk wordt het als je een ‘Silent Slasher’ met een pracht etiket meekrijgt (redelijk bier) en een ‘Silent Knight’ een meer dan mooi tarwe bier, goed in balans met Port tonen in de afdronk. Dit laatste bier had dan ook een prijs gewonnen, wat overigens gold voor vele bieren die ik na lang speuren uit de kasten wist te trekken.

 Een brouwerij zoeken is lastiger, al is het maar dat ze niet op onze route lagen, we zijn per slot met het gezin op vakantie. Maar in de regen te Dartmoor (u weet wel, van daar waar ‘the Hound of the Baskervilles’ ontstond, Sherlock Holmes voor de niet-ingewijden) en afgaand op mijn neus kwam ik bij de kleine Dartmoor brewery die een mooie 'Jail Ale' maakte. Helaas vond men dat er geen gelegenheid was om de brouwerij te bezoeken en mochten we weer verder door de regen. Uit de tap die avond smaakte hij overigens prima. 

Een wel heel lekkere ale was Palmers’ Tally Ho, ook zo’n gokje uit het schap local Beers. Precies wat een Engelse dark ale (noten, chocololade, mooie hop) zo lekker maakt. Maar wat ik u echt niet kan onthouden waren de Exmoor bieren. Zij hadden namen van in Exmoor (ook zo’n natte plek) voorkomende en ook imaginaire dieren. Hun meest stevige is ‘The Beast’ , een waarlijk geniet-bier van hoge klasse, maar het beste wat ik van hen heb gedronken was uit het vat: de ‘Stag’. Een bier van zo’n 5%, mooi in balans, vooral in de hoppen en gelagerd op hout. Dat laatste gaf dit bier een bijna vineus karakter. Het was dan ook een prijswinnaar in 2009. En zeer smakelijk als je de regen van de Moors teveel vindt worden.

Bij een kleine lekkernijshop aan de kust vond ik twee porters, waarvan de meest markante de ‘Old Slug’. Ook al weer zo’n mooie naam en dito etiket. Hij zat wat te hoog in de hop wat mij betreft, maar zijn neus bleef tot de laatste slok interessant.

Kortom, naast de vele wandelingen over kliffen en de Moors heb ik zowel in de tent als bij de pubs (helaas ook bij het debacle van het Nederlands elftal) genoten van biertypen die ik hiervoor nauwelijks kende. Ze kennen daar vele, vele local breweries, een aantal uiteraard gekocht door de grotere brouwerijen, maar nog steeds met hun eigen bieren. Soms zelfs een speciaal bier vanwege de geboorte van een dochter (Martha's Mild). En dan die namen ook: Fursty Ferret van Badger Ales, Hobgoblin van Wychwood Brewery of hun Wychcraft Blonde Beer. Banana Bread Beer, een bier met de smaak van banaan, enz. Wat wel bevreemdend is: vele, met name donkere bieren worden in doorzichtig glas gebotteld. Lichtziek? Nooit geproefd. Ook worden nog veel bieren met gist op de fles gezet. En, voor de gezondheidfreaks onder ons, op elke fles wordt aangegeven hoeveel je er maximaal per dag van mag drinken. Ik ben bang dat ik dat maximum deze vakantie elke dag wist te overschrijden.

Ik moet het alleen eens hebben met Dean over de desinteresse van de Engelsen voor hen eigen mooie bieren en die ellendige regens. De auto zat helaas weer overvol, ik moet de dark ales dus zelf gaan maken. Iemand nog een mooi recept?

Proost.
Ben

Terug naar overzicht