Het Oktoberfest is tegenwoordig erg cool

Twee weken lang stromen miljoenen mensen samen op de Theresienwiese in München om zich met bier te laten vollopen. ’Proost!’

Hoog torent de Bavaria boven haar omgeving uit. De bronzen vrouwenfiguur staat symbool voor de Vrijstaat Beieren en voor diens eeuwige roem. In haar linkerhand houdt ze een lauwerkrans omhoog. In haar voorhoofd kijken bezoekers, die de trap door haar lichaam hebben beklommen, door kijkgaten uit over de Theresienwiese.

Op die Theresia-weide is geen grasspriet te bekennen. De meeste tijd van het jaar is het een kale, troosteloze asfaltvlakte. Maar eind september, begin oktober is zelfs dat asfalt niet meer te zien. Dan schuifelen in twee weken tijd zo’n zes miljoen mensen lijf aan lijf over de ruim veertig hectaren van de ’weide’. De mensen vieren het Oktoberfest, steevast gekwalificeerd als ’het grootste volksfeest ter wereld’.

De vlakte heet dan eenvoudig Wiesn en biedt plaats aan een gigantische kermis. Achtbanen, draaimolens, spookhuizen, schiettenten, botsautobanen – alles in veelvoud. Naast de allernieuwste slingermachines waarin het publiek zo hoog mogelijk op zijn kop wordt gedraaid, tref je er ook attracties aan die je verloren waande: steilewandrijden, ballengooien en gruwen bij de vrouw zonder onderlichaam.

Toch is die hele kermis maar bijzaak. Het Oktoberfest draait om de veertien reuzententen die langs de brede wandelbanen staan. Tezamen bieden die tenten honderdduizend zitplaatsen, maar gezeten wordt er nauwelijks. De meeste mensen staan op lange banken, heffen grote glazen pullen met bier en zingen ’Ein Prosit, ein Prohosit der Gemütlichkeit!’

Het orkest op een verhoging in het midden zet het volgende nummer in. Duizenden armen zwaaien op het ritme van ’Rollin’ on a River’. Niks Duitse schlagers of Heimatliederen. Stampende popmuziek, geheel naar de smaak van het publiek. Want dat is de grootste verrassing van het tegenwoordige Oktoberfest: het publiek is jong, heel jong.

En bijna zonder uitzondering zijn die jongeren passend gekleed. De meisjes showen hun boezem in traditionele Dirndls en de jongens – en ook steeds meer meisjes – hun kuiten in korte of driekwart Lederhosen. Ook de gekleurde medemens is in traditionele kledij gestoken. Het is vaak dure kledij, door topcouturiers van de modernste snit voorzien.

Naar het Oktoberfest gaan, is sinds zo’n jaar of tien hot onder jongeren. Andrea Schreiber, redactrice van een feministisch televisieprogramma, heeft zich voor het Oktoberfest in de Dirndl van haar grootmoeder gehuld. Elk jaar komen rond deze tijd vrienden logeren, met wie ze naar de Wiesn gaat. Twee vriendinnen van haar, beiden dierenarts, nemen vrije dagen op om als serveerster te werken. Na twee weken gaan ze ieder met tienduizend euro naar huis.

Geen ongevaarlijke job, voegt ze eraan toe, niet iedereen heeft een gezellige dronk over zich. Even later stuift een potige serveerster voorbij die honderd kilo dronken man aan kop en kont de tent uitgooit. Het gaat zo snel dat de man geen kans heeft zich te verweren. De zaal zit op dat moment al op een toppromillage. Het is kwart over tien ’s avonds, over een kwartier gaan de kranen dicht.

In elk van de veertien tenten wordt een ander merk Münchens bier geschonken. Voor de rest zijn die bierhallen min of meer gelijk, op twee na: de Schottenhamel en het Hippodrom. Daar komt de Beierse elite bijeen, daar vertonen zich de Stoibers en de Beckenbauers. En daar beleefde voetballer Mark van Bommel, in het gezelschap van zijn FC Bayern-collega’s, afgelopen zondag zijn debuut op de Wiesn.