Het Noodlot heeft bij Huize Van Eijden toegeslagen, zie foto. En nu ik hiermee te maken heb, dwingt dit fenomeen me tot een diepgaand onderzoek naar de smerigheid die op mijn bier aanwezig is. Het begon als een soort miniatuurijsschotsen en -belletjes en is inmiddels uitgegroeid tot bijzonder ‘landschap’.
Een pellicle is een dunne film, ook wel ‘velum’ genoemd, die kan ontstaan aan het oppervlak van een fermentatieproces. Dit gebeurt wanneer bepaalde soorten gisten en bacteriën aanwezig zijn en er zuurstof beschikbaar is. Een pellicle kan wit, gebroken wit of helder zijn en heeft over het algemeen een poederige, wasachtige of slijmerige uitstraling, vaak met belletjes of rimpels, maar nooit pluizig of harig. Het is belangrijk om een pellicle niet te verwarren met schimmel, kraüsen, ‘gistvlotten’ of films van oliën. Pellicles kunnen worden gevormd door verschillende wilde gisten en bacteriën. Daarom is het op basis van uiterlijke kenmerken niet mogelijk om precies te bepalen welke micro-organismen aanwezig zijn. Voor een nauwkeurige identificatie moeten microbiologische tests worden uitgevoerd; voor de gemiddelde thuisbrouwer is dat dus onmogelijk.
Aangezien commerciële stammen van brouwersgist die worden gebruikt voor bier en wijn doorgaans geen pellicle vormen (met uitzondering van sherry/floragist en mogelijk WLP644), wordt de aanwezigheid van een pellicle vaak beschouwd als een teken van besmetting. Pelliclevorming is daarentegen normaal in fermentatieprocessen met wilde micro-organismen of niet-Saccharomyces culturen zoals Brettanomyces. Dit kan bijvoorbeeld voorkomen in gemengde fermentatiebieren, kombucha, azijn en wijnen, cider en hydromelen met Brettanomyces of ongepasteuriseerde grondstoffen zoals fruit of honing. De aanwezigheid van een pellicle in deze producten geeft alleen aan dat er micro-organismen aanwezig zijn en zegt niets over de kwaliteit of voortgang van de fermentatie.
Bier dat met opzet een pellicle ontwikkelt wordt vaak geassocieerd met zogenaamde ‘wilde’ of gemengde fermentatiebieren. Enkele voorbeelden van bierstijlen die met pellicle worden gebrouwen, zijn onder andere:
Lambiek:
Lambiek is een traditionele Belgische bierstijl die wordt gefermenteerd met behulp van wilde gisten en bacteriën die in de omgeving van de Zennevallei in België voorkomen. Deze bieren hebben vaak een kenmerkende pellicle en ontwikkelen complexe smaakprofielen met zure en funky tonen. Lambiek wordt vaak gebruikt als basis voor geuze en fruitige varianten zoals kriek (kersen) en framboos.
Geuze:
Geuze is een blend van jonge en oude lambieken. Het wordt op flessen gerijpt, waardoor een pellicle kan ontstaan. Geuze heeft een sprankelende textuur en een uitgesproken zure smaak, samen met de karakteristieke pellicle.
Brettanomyces-bieren:
Bieren die zijn geïnfecteerd met de wilde gist Brettanomyces, vaak afgekort als ‘Brett’, kunnen een pellicle ontwikkelen. Deze bieren hebben vaak een funky, aards aroma en een droge afdronk. Soms worden ze aangeduid als ‘Brett-bieren’.
Zure bieren:
Andere bierstijlen, zoals Berliner Weisse en Gose, kunnen met zure melkzuurbacteriën worden gefermenteerd en een pellicle vormen. Deze bieren hebben meestal een verfrissende zuurheid en kunnen pellicles ontwikkelen tijdens het rijpingsproces.
American Wild Ales:
In de Verenigde Staten zijn er brouwerijen die zich hebben gespecialiseerd in het brouwen van ‘American Wild Ales’ met een mix van wilde gisten en bacteriën. Deze bieren variëren sterk in smaak en stijl, maar velen hebben een pellicle-achtige verschijning.
Het is belangrijk op te merken dat niet alle brouwers pellicles opzettelijk cultiveren, en dat het verschijnen van een pellicle soms duidt op ongewenste besmetting in het brouwproces. Pellicles worden echter actief gezocht en gewaardeerd in de hierboven genoemde stijlen van bier en ze dragen bij aan de complexiteit en smaak van het eindproduct. Pellicles kunnen verschillende effecten hebben op de smaak van bier, afhankelijk van de micro-organismen die betrokken zijn en de omstandigheden van de fermentatie. Hier zijn enkele mogelijke invloeden van pellicles op de smaak van bier:
Zuurheid:
pellicles gevormd door bacteriën zoals Lactobacillus en Pediococcus kunnen zuurheid aan het bier toevoegen. Dit kan leiden tot een zure smaak, vergelijkbaar met die van zure bieren zoals Berliner Weisse of Lambiek.
Fruitigheid:
Sommige wilde gisten en bacteriën, zoals Brettanomyces, kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van fruitige aroma's en smaken in bier. Dit kan variëren van subtiele fruittonen tot uitgesproken fruitkarakters.
Fenolische aroma's:
Brettanomyces en andere wilde gisten kunnen fenolische verbindingen produceren die bijdragen aan smaken zoals kruidigheid, rokerigheid en aardse tonen.
Complexiteit:
pellicles kunnen bijdragen aan de complexiteit van de smaak en aroma van bier. Ze kunnen een breed scala aan smaakelementen toevoegen en leiden tot een dieper en meer gelaagd smaakprofiel.
Onvoorspelbaarheid:
Het effect van een pellicle op de smaak van bier kan soms onvoorspelbaar zijn, omdat het afhangt van de specifieke mix van micro-organismen en de duur van de fermentatie. Dit kan leiden tot unieke en interessante smaakprofielen.
Het is belangrijk op te merken dat pellicles vaak gewenst zijn bij de productie van bepaalde bierstijlen, zoals zure bieren, geuze en sommige Belgische ales. Brouwers die streven naar consistente smaakprofielen moeten echter voorzichtig zijn met pelliclevorming, omdat deze de smaak van bier in onverwachte richtingen kan sturen. Als je bier besmet is met een pellicle en je de smaak niet waardeert, kan het raadzaam zijn om het brouwsel weg te gooien om verdere besmetting te voorkomen.
Er zijn verschillende soorten pellicles, en deze kunnen verschillende namen hebben op basis van hun samenstelling, uiterlijk en de specifieke micro-organismen die betrokken zijn. Hier zijn enkele voorbeelden:
Brettanomyces pellicle: Brettanomyces is een wilde gist die vaak wordt geassocieerd met de vorming van pellicles in bier. Een pellicle die hoofdzakelijk bestaat uit Brettanomyces-gisten kan soms worden aangeduid als een ‘Brett-pellicle’.
Acetobacter pellicle: als azijnzuurbacteriën, zoals Acetobacter, betrokken zijn bij de pelliclevorming, kan deze specifieke pellicle soms worden omschreven als een ‘azijnachtige pellicle’. Deze pellicles ontstaan vaak in zuur bier, zoals Berliner Weisse of geuze.
Mixed Microbial pellicle: in sommige gemengde fermentatiebieren, waarbij zowel wilde gisten als bacteriën aanwezig zijn, kan de pellicle simpelweg worden aangeduid als een ‘gemengde pellicle’.
SCOBY (Symbiotic Culture of Bacteria and Yeast) pellicle: dit is een term die vaak wordt gebruikt voor de pellicle die zich vormt op gefermenteerde thee, zoals kombucha. Een SCOBY is een verzameling van bacteriën en gisten die verantwoordelijk zijn voor de fermentatie van kombucha.
Filmjasje: in sommige gevallen wordt een pellicle ook wel een ‘filmjasje’ genoemd, vanwege de dunne, filmachtige laag die het vormt op het oppervlak van vloeistoffen.
Kahm-gist: hoewel dit eigenlijk een verkeerde benaming is, wordt een pellicle soms verward met ‘Kahm-gist’, vooral in het geval van gefermenteerde groenten. De term ‘Kahm-gist’ wordt echter vaak onjuist gebruikt, omdat de pellicle niet altijd door gist wordt veroorzaakt.
De naamgeving kan variëren, afhankelijk van de context en de specifieke micro-organismen die betrokken zijn bij de pelliclevorming. Het is belangrijk om te begrijpen welke micro-organismen in een pellicle aanwezig zijn, omdat dit van invloed kan zijn op de smaak en kwaliteit van het eindproduct. Omdat kaam en pellicle vaak met elkaar verward worden, hier nog even een opsomming van de verschillen tussen beide besmettingen.
Kahm-gist (kaam)
Oorzaak:
Kahm-gist ontwikkelt zich meestal op de oppervlakte van voedingsmiddelen zoals gefermenteerde groenten, zuurkool of jam. Het wordt veroorzaakt door wilde gisten en bacteriën die op de voedingsmiddelen groeien.
Uiterlijk:
Kahm-gist verschijnt meestal als een dunne, witte tot lichtgekleurde laag op het oppervlak van voedingsmiddelen. Het kan ook bubbels bevatten en een gerimpeld uiterlijk hebben.
Geur en smaak:
Voedingsmiddelen met kahm-gist hebben vaak een onaangename geur en smaak, wat wijst op bederf. Het wordt meestal aanbevolen om voedingsmiddelen met kahm-gist weg te gooien.
Pellicle
Oorzaak:
Een pellicle vormt zich op het oppervlak van vloeistoffen in een fermenterende container, zoals bier, wijn, kombucha, azijn of gefermenteerd voedsel met vloeistof (bijvoorbeeld augurken). Het wordt meestal veroorzaakt door wilde gisten en bacteriën die zich ontwikkelen tijdens het fermentatieproces.
Uiterlijk:
Een pellicle ziet er meestal uit als een dunne, witte tot doorzichtige laag die het oppervlak van de vloeistof bedekt. Het heeft meestal geen bubbels, haren of harig uiterlijk en is glad.
Geur en smaak:
In de meeste gevallen heeft een pellicle geen merkbare geur of smaak in het uiteindelijke gefermenteerde product. Het is meestal geen teken van bederf en wordt vaak geaccepteerd in fermentaties met wilde micro-organismen.
Het belangrijkste verschil is dus dat kahm-gist meestal duidt op bederf, terwijl een pellicle doorgaans als een normaal verschijnsel wordt beschouwd bij gecontroleerde fermentaties met wilde micro-organismen. Als je twijfelt over wat je ziet op het oppervlak van je fermentatie, is microbiologische analyse de meest betrouwbare manier om het te identificeren en te bepalen of het product nog veilig is om te consumeren.
Er bestaan enkele misvattingen over pellicles, zoals de overtuiging dat brouwersgist pellicles kan vormen, dat White Labs WLP644 een pellicle vormt, of dat je van onder een pellicle kunt overhevelen om besmetting te verwijderen. Het is belangrijk te begrijpen dat pellicles niet altijd worden gevormd en dat besmetting zich in de hele vloeistof kan bevinden.
Mythes
Brouwersgist kan een pellicle vormen
Waarheid: Met uitzondering van sherry (flor) gist, kan het dat niet. Deze mythe komt voort uit brouwers die herhaaldelijk met besmettingsproblemen te maken hebben gehad. In werkelijkheid is een pellicle absoluut gecreëerd door wilde micro-organismen die op de een of andere manier in het bier of de wijn zijn geïntroduceerd, tenzij je een gist gebruikt die bekend staat om het vormen van een pellicle. We hebben onderzoek gedaan bij enkele grote gistlabs om te verifiëren of hun stammen pellicles kunnen vormen:
Wyeast: “Wyeast Laboratories, Inc. heeft geen commerciële Saccharomyces-stammen die pellicles vormen.”
Fermentis: “Geen van onze stammen (Fermentis of Red Star) heeft die mogelijkheid om onder welke omstandigheden dan ook een pellicle te vormen.”
White Labs: “pelliclevorming komt niet vaak voor bij onze Saccharomyces-stammen. We hebben het gezien bij WLP644 en WLP700, maar dat is waarschijnlijk de uitzondering”. Toen we vroegen om WLP644 verder te verduidelijken: “Ik heb geen specifieke informatie over wanneer een pellicle zich heeft gevormd, maar ik weet dat ons R&D-team het heeft gezien. Het heeft waarschijnlijk te maken met hoe actief de cultuur is/aanzetratio's. Als je een zeer actieve fermentatie hebt, krijg je waarschijnlijk niet veel pelliclegroei omdat het wordt verstoord.”
Omega: “Ik ben niet op de hoogte van enige Saccharomyces-stammen die een pellicle kunnen vormen. We hebben een paar ‘wilde’ Sacch-stammen en we hebben het ook daarbij niet gezien.”
GigaYeast: “We bewaren en kweken honderden giststammen en zijn nog nooit een tamme brouwersgiststam tegenkomen die een pellicle vormt.”
Imperial: “We hebben geen tests uitgevoerd om pelliclevorming met Saccharomyces-stammen te onderzoeken, omdat dit meestal niet wordt overwogen bij gebruik in het korte fermentatieproces.”
Lallemand: “Geen van de Saccharomyces cerevisiae-stammen die beschikbaar zijn via Lallemand voor bier- of wijnproductie staat bekend om het produceren van pellicles onder geteste laboratoriumomstandigheden. Er zijn geen waarnemingen van pelliclevorming gedaan in aanwezigheid van pure culturen.”
Escarpment: “Geen van onze Saccharomyces-stammen is in staat om pellicles/films te vormen. Bij Saccharomyces lijkt dit vrij beperkt tot sherry (flor) gisten, die enkele aanpassingen in de flocculatiegenen hebben die lijken te helpen bij het vormen van drijflagen/films.”
White Labs WLP644 vormt een pellicle
Waarheid: White Labs zegt dat WLP644 Saccharomyces ‘Bruxellensis’ Trois mogelijk een pellicle kan vormen, maar geeft geen details over de omstandigheden waaronder dit kan gebeuren. Er zijn echter geen recent bevestigde meldingen van pelliclevorming met deze stam. Daarom is het verstandig om elke significante pelliclevorming bij het gebruik van een WLP644-cultuur te beschouwen als waarschijnlijke besmetting.
Je kunt van onder een pellicle overhevelen om de besmetting te verwijderen
Waarheid: Besmettende micro-organismen zijn aanwezig in de hele vloeistof. Het is algemeen bekend dat micro-organismen zoals Brettanomyces, Lactobacillus en Pediococcus kunnen groeien uit flessen met commerciële gemengde fermentatiebieren, zelfs als er duidelijk geen pellicle in de flessen is geplaatst.
Alle wilde micro-organismen (bijvoorbeeld verontreinigingen) vormen een pellicle
Waarheid: Niet alle wilde mengsels van gist en bacteriën vormen pellicles. Dit is eenvoudig aan te tonen door degenen onder ons die herhaaldelijk (opzettelijk) wilde culturen vastleggen. De genen die pelliclevorming veroorzaken, worden niet altijd geactiveerd, zelfs als ze aanwezig zijn.
Omstandigheden
De snelheid waarmee een pelliclebesmetting zich manifesteert, kan variëren en is afhankelijk van verschillende factoren, zoals de specifieke micro-organismen die betrokken zijn, de omgevingsomstandigheden en de samenstelling van de vloeistof waarin de fermentatie plaatsvindt. Over het algemeen zijn hier enkele punten om te overwegen:
Micro-organismen:
De snelheid van pelliclevorming hangt af van de aanwezigheid van de juiste micro-organismen. Sommige wilde gisten en bacteriën zijn sneller in staat om een pellicle te vormen dan andere.
Lucht en zuurstof:
De aanwezigheid van zuurstof kan de vorming van een pellicle versnellen. Micro-organismen zoals Brettanomyces en Acetobacter gedijen goed in een zuurstofrijke omgeving.
Temperatuur:
Hogere temperaturen kunnen leiden tot snellere pelliclevorming, omdat micro-organismen bij hogere temperaturen vaak actiever zijn. Dit kan nuttig zijn bij het maken van geuze of ander zuur bier.
pH en zuurgraad:
Sommige micro-organismen gedijen beter bij bepaalde pH-niveaus en zuurgraden. De aanpassing van de pH kan de snelheid van pelliclevorming beïnvloeden.
Samenstelling van de vloeistof:
De aanwezigheid van bepaalde suikers, voedingsstoffen en organische verbindingen kan de groei en activiteit van micro-organismen beïnvloeden.
Over het algemeen kan pelliclevorming binnen enkele dagen tot enkele weken optreden, afhankelijk van de omstandigheden. Als je merkt dat een pellicle begint te vormen in je brouwsel en je wilt dit voorkomen, kun je overwegen om zuurstofblootstelling te minimaliseren, de temperatuur te verlagen en de pH aan te passen. Het is echter belangrijk op te merken dat pellicles vaak onschadelijk zijn en in sommige gevallen gewenst, zoals bij de productie van geuze en bepaalde zure bieren.
Pellicletest
Als je niet zeker weet of een onbekende film een pellicle is, kun je een wat we een ‘Geforceerde pellicletest’ noemen uitvoeren en dit is eenvoudig:
Voeg een kleine monstername van de vloeistof toe aan een gesteriliseerde pot of andere container.
Bedek het losjes met folie en laat het ongestoord op een warme plaats staan.
Controleer het na 1-2 dagen. Als er een significante film is ontstaan (die niet pluizig of harig is), dan heb je waarschijnlijk te maken met een pellicle!
Als je nog steeds niet zeker bent, laat het dan nog enkele dagen ongestoord staan en controleer opnieuw. Elke pluizige of harige groei is schimmel. Deze test is gebaseerd op het feit dat blootstelling aan zuurstof doorgaans pelliclevorming stimuleert.
Voorkomen van pelliclebesmetting
Zorg voor een schone en steriele omgeving: een van de meest effectieve manieren om pelliclebesmetting te voorkomen, is ervoor te zorgen dat al je apparatuur, containers en werkruimte grondig zijn gereinigd en gesteriliseerd. Dit minimaliseert de kans op de introductie van wilde micro-organismen.
Gebruik commerciële brouwersgist: als je bier, wijn of cider maakt, kies dan voor commerciële brouwersgist of wijngist. Deze gisten zijn specifiek gekweekt voor deze doeleinden en hebben minder kans op pelliclevorming dan wilde gisten.
Houd zuurstof buiten: pellicles hebben de neiging te vormen wanneer zuurstof aanwezig is. Zorg ervoor dat de containers waarin je fermentatie plaatsvindt goed zijn afgesloten om zuurstofinfiltratie te minimaliseren.
Gebruik sulfiet: in wijnen kan het gebruik van zwaveldioxide (sulfiet) na de fermentatie helpen om wilde microben te doden en zo pelliclevorming voorkomen. Let op dat sulfiet bij bier nadelig werkt voor nagisting op fles en dat deze mogelijk helemaal niet op gang komt. Dat is iets waar een wijnmaker geen rekening mee hoeft te houden
Beheer de pH: zorg voor een geschikte pH-waarde voor je fermentatie. In sommige gevallen kan het aanpassen van de pH naar de juiste niveaus de groei van wilde microben verhinderen.
Gebruik alleen betrouwbare bronnen: als je met ongepasteuriseerde ingrediënten zoals fruit of honing werkt, zorg er dan voor dat deze van betrouwbare en schone bronnen komen.
Gebruik afzonderlijke apparatuur: als je graag experimenteert met wilde gisten, overweeg dan om aparte apparatuur te gebruiken die je niet gebruikt voor reguliere fermentaties. Op deze manier kun je het risico van kruisbesmetting minimaliseren.
Houd er rekening mee dat ondanks je beste inspanningen, pellicles soms nog steeds kunnen optreden, vooral als je doelbewust wilde gisten gebruikt. In dergelijke gevallen is het belangrijk om te begrijpen dat niet alle pellicles schadelij en sommige zelfs gewenst kunnen zijn, afhankelijk van wat je aan het fermenteren bent. Het is altijd goed om de micro-organismen te identificeren om de kwaliteit van je eindproduct te beoordelen.
Als je bier besmet is met een pellicle, zijn er een paar stappen die je kunt overwegen, afhankelijk van je doel en smaakvoorkeuren:
Proeven en beoordelen: voordat je besluit wat je met het besmette bier moet doen, proef het eerst. Sommige pellicles zijn niet schadelijk en kunnen leiden tot unieke en interessante smaakprofielen. Het is belangrijk om te beoordelen of de smaak nog steeds acceptabel is.
Blenden: als je bier besmet is, maar je vindt de smaak nog steeds acceptabel, overweeg dan om het te blenden met niet-besmet bier. Op deze manier kun je de smaak verdunnen en het besmette bier mogelijk redden.
Geduld: sommige pellicles verdwijnen na verloop van tijd en kunnen plaatsmaken voor de gewenste smaakprofielen. Als je bereid bent te wachten, kan het besmette bier zichzelf verbeteren.
Gebruik als ingrediënt: als het besmette bier niet geschikt is voor consumptie, kun je het nog steeds gebruiken als ingrediënt in andere fermentatieprojecten. Je kunt het bijvoorbeeld gebruiken om azijn te maken of als startercultuur voor het fermenteren van andere producten.
Gooi het weg: als je het bier echt niet lekker vindt of als de besmetting schadelijk lijkt te zijn, is het het veiligste om het weg te gooien om te voorkomen dat de besmetting zich verspreidt naar andere brouwsels.
Het is belangrijk op te merken dat pellicles niet per definitie schadelijk zijn. Sommige bieren, zoals lambiek en andere zuur- of gemengd-gegiste bieren, worden met opzet blootgesteld aan wilde gisten om complexe smaken te ontwikkelen. Als je geïnteresseerd bent in experimenteren met dit soort bieren, zou je kunnen proberen de besmetting te behouden en de evolutie ervan te volgen. Uiteindelijk is de beste aanpak afhankelijk van je persoonlijke smaak, je doelen en of je bereid bent te experimenteren. Wat je ook beslist, zorg ervoor dat je je brouwapparatuur goed schoonmaakt om verdere besmettingen te voorkomen bij toekomstige brouwsels.
Als je bier besmet is met een pellicle, is het belangrijk om speciale maatregelen te nemen met betrekking tot je brouwinstallatie om verdere besmettingen in de toekomst te voorkomen. Hier zijn enkele stappen die je kunt overwegen:
Grondig reinigen: begin met een grondige reiniging van alle brouwapparatuur, inclusief vaten, leidingen, slangen, enz. Gebruik een reinigingsmiddel dat effectief is in het verwijderen van gisten en bacteriën. Zorg ervoor dat er geen resten achterblijven.
Desinfecteren: na het reinigen, desinfecteer je alle apparatuur met een geschikt desinfectiemiddel. Zorg ervoor dat het desinfectiemiddel de bacteriën en gisten doodt die mogelijk de besmetting hebben veroorzaakt.
Aparte apparatuur: overweeg om een aparte set brouwapparatuur te gebruiken voor bieren met wilde gisten en bacteriën. Dit helpt voorkomen dat besmetting zich verspreidt naar bieren die je wilt brouwen met traditionele brouwgisten.
Preventieve maatregelen: als je van plan bent bieren te brouwen met wilde gisten, zorg er dan voor dat je goede preventieve maatregelen neemt. Dit omvat het scheiden van je brouwactiviteiten (bijvoorbeeld brouwen met wilde gisten in een aparte ruimte), het gebruik van geïsoleerde fermentatietanks en het werken in een schone en steriele omgeving.
Geduld en aandacht: houd je brouwproces nauwlettend in de gaten en besteed aandacht aan hygiëne en steriliteit. Zelfs kleine fouten kunnen leiden tot besmettingen.
Leren en aanpassen: neem de tijd om te leren over wilde gisten en bacteriën, en pas je brouwmethoden aan op basis van je ervaringen. Blijf experimenteren en leer van eventuele fouten. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat werken met wilde gisten en bacteriën een fascinerend aspect van het brouwen kan zijn, en het kan leiden tot unieke en complexe smaken in je bieren. Met de juiste maatregelen kun je controle uitoefenen over de besmettingsprocessen en kun je genieten van de diversiteit van brouwexperimenten.
Het ontsmetten van brouwapparatuur vereist effectieve desinfectiemiddelen en een grondige procedure. Hier zijn enkele veelgebruikte desinfectiemethoden en −middelen:
Sterilisatie met stoom (autoclaaf): dit is de meest effectieve methode om brouwapparatuur te steriliseren, maar het vereist speciale apparatuur zoals een autoclaaf. De apparatuur wordt blootgesteld aan stoom bij hoge temperaturen en druk, wat micro-organismen doodt. Deze methode wordt meestal gebruikt in professionele brouwerijen.
Chemische desinfectiemiddelen: dit is een meer toegankelijke methode voor thuisbrouwers. Veelvoorkomende desinfectiemiddelen zijn onder andere:
Star San: dit is een populaire desinfectant onder thuisbrouwers. Volg de instructies op het etiket om het te gebruiken. Meestal moet je een oplossing maken door een kleine hoeveelheid Star San te mengen met water en de apparatuur erin onderdompelen.
Iodofor: dit is een jodiumgebaseerd desinfectiemiddel dat effectief is tegen bacteriën en gisten. Ook hierbij dien je de instructies op de verpakking te volgen.
PBW (Powdered Brewery Wash): hoewel PBW een reinigingsmiddel is, kan het worden gebruikt om apparatuur grondig te reinigen voordat je desinfecteert. Een schoon oppervlak is essentieel voor een effectieve desinfectie.
Koken: voor sommige apparatuur, zoals roerstaven en lepels, kan koken een effectieve manier zijn om te desinfecteren. Breng water aan de kook en dompel de apparatuur onder in kokend water gedurende ten minste 15 minuten.
Alcoholdompeling: kleine voorwerpen zoals thermometers, hydrometers en pincetten kun je onderdompelen in ontsmettingsalcohol, zoals isopropylalcohol.
Door: Theo van Eijden 