Ben (weer) Bierbrouwen

U zult wel denken, daar is hij toch nog. Tja, inderdaad, nu wonend in het oosten én na alle verhuisperikelen én nog steeds druk bezig het naar onze zin in te richten, was dan toch de eerste brouwdag aangebroken.

Daar ging toch wel wat aan vooraf. Ik had al snel de brouwruimte ingericht (met nog een armoedig stukje ruimte voor de vrouw om een naaimachine neer te zetten) en aangezien ik de oude koelkast (voor de vergisting) niet had meeverhuisd, moest er eerst een nieuwe koelkast komen. ‘Nieuw’ als in ‘aangekocht in een winkel’. Ik besloot te zoeken naar een horeca koelkast, met glazen deur. Via JW (Fukkink, oud voorzitter 't Wort Wat!) had ik snel een adresje, maar de levering duurde langer dan ik had gehoopt en toen hij eenmaal werd uitgeladen op een vrijdag, leek het me dat er twee op elkaar gestapelde kleine koelkasten werden uitgepakt. Ik liet de verpakking daarom losmaken van de pellet en jawel hoor: twee op elkaar gebonden koelkasten bedoeld voor dhr. Jansen in Venlo (daar kon nu ook de chauffeur niet meer omheen). Na wat heen en weer gebel, bleek die van mij nog bij de vervoerder op hun terrein te staan. Maandag te leveren. Maar ja, dan bel je maandag en dan blijkt dat die belofte niet gemaakt had mogen worden. Wij zouden dinsdag sowieso niet thuis zijn, dus dan maar geregeld dat hij op woensdag zou worden geleverd. Prompt werden wij op dinsdag gebeld dat de chauffeur voor de deur stond en waar ik was… En nee, na wat heen weer gepraat: ze zouden hem niet zo laten staan, ook niet achter in de tuin. Je begrijpt, bij thuiskomst einde van de dag, wat staat er pal voor onze huisdeur? Een koelkast.

Maar goed, veilige buurt, dus niets aan de hand. Kast uitgepakt en direct omgebouwd tot een mooie gistkast. Nu alleen nog maar vullen. En dat werd hard nodig, want het aantal nog te nuttigen biertjes begon fors te slinken. Ooit had ik het over die voorraad, langdurig trouwe lezers weten dat vast nog wel, dat in mijn vroege brouwfase, toen ik erg vaak de brouwpannen op het vuur zette, ik soms niet wist waar ik de voorraad moest laten, maar dat was eens…

Ik woog alle grondstoffen af en ging schroten met mijn wals. Nu heb ik wel vaker wat ‘rommel’ in mijn pilsmout, zeker nu ik de Nederlandse gebruik, maar dit keer… Tjongejonge, de wals sloeg vast en ik kreeg hem niet meer aan de gang. Ik groef een maiskorrel op, maar dat verhielp het probleem niet. Tja, toen moest alle mout uit de bak boven de wals en alles uit elkaar. Wat bleek? Een plat steentje, dat door zijn vorm steeds tussen de walsen terecht kwam, maar te hard was om er doorheen te komen. Had ik weer…

Daarna kwam de routine me te hulp, alhoewel ook vergeetachtigheid en de ‘vreemde’ brouwomgeving zijn tol hief. Terwijl de diverse werkplekjes waren opgesteld, werd het brouwproces goed doorlopen, maar… het SG was wat aan de lage kant. Te dikke maisch of een pH probleem? Ik had geen zuurmout meer, dus ik had wat aangezuurd, maar helaas niet gemeten, want mijn kalibratievloeistoffen waren op. En de maisch leek wat dik, terwijl ik toch dit recept eerder had gebruikt. Wat suiker aan eind toegevoegd, maar ondanks dat viel ook het uiteindelijke SG in het gistvat wat lager uit dan berekend.

In de nieuwe tuin zit het waterpunt op een andere plek dan ik gewend was, dus met tuinslangen was het even zoeken naar de meest optimale opbouw voor het koelen van het wort. Maar dat viel nu eens lekker mee. Nog makkelijker dan destijds in Leiden. Warm koelwater gebruikt om de installatie weer schoon te krijgen en het gistvat direct in de nieuwe gistkast gezet om verder af te koelen. Het was eind september en nog zo warm buiten dat het grondwater een te hoge temperatuur had om het wort in de tegenstroomkoeler naar de juiste temperatuur te brengen. Pas na enkele uren koelen in de gistkast kon ik de giststarter toevoegen. Maar daarna ging het gist er met volle kracht tegenaan.

Ondertussen had ik geprobeerd alles weer droog te krijgen om het op te kunnen bergen, maar dat bleek nog niet zo makkelijk door het natte weer. Dus alles maar te drogen gelegd in de brouwruimte tot de volgende dag.

Ruim een week later heb ik het bier gelagerd. Het smaakt naar het type NEIPA dat ik lekker vind, dus ik kan niet wachten om te bottelen. Maar omdat het bier dan niet meteen op dronk is, heb ik met plezier gebruik gemaakt van de mogelijkheid mijn voorraad aan te vullen met een paar dozen polderbok. Netjes opgestuurd door Brouwmaatje, waarvoor mijn dank.

En dus alsnog proost.