Ben Bierbrouwen

Het aantal deelnemers aan de wedstrijd viel wat tegen. Slechts 15 ingeleverde bieren. Dat werd nog eens onderstreept door een kleiner aantal aanwezigen op de clubavond dan gewoonlijk. Meer kansen op een prijs zou je denken, maar zo werkt dat natuurlijk niet. Je moet gewoon een goed bier maken om ergens voor in aanmerking te komen.

Leerzaam is met de verschillende bierkeurmeesters aan tafel te zitten. Ze hebben zo allen hun eigen werkwijze. De een beoordeelt elke proefnotitie en geeft een cijfer. Dan alles optellen. De ander heeft een beoordelingscijfer in gedachten en rekent er vervolgens per onderdeel naar toe. Voor beide werkwijzen valt wat te zeggen, maar bij de laatste krijg je geen verrassingen.

Nu had ik ook bier ingeleverd, maar ik weet niet eens zeker of ik er een van mij heb geproefd en met de tafelgenoten beoordeeld. Dat herkennen is ook erg moeilijk. Kritisch bezig zijn met bier uit een klein proefglaasje is anders dan thuis een bokaaltje drinken. Dat herken ik nog uit mijn wijnperiode. Een wijn op de proeverij laat toch een andere indruk achter dan later thuis bij het eten. En daar spelen vele zaken een rol bij: omgeving, glas, temperatuur, eten, vermoeidheid, etc.

Kortom, ik haalde mijn bieren er niet uit en bij naproeven thuis wist ik het nog steeds niet. We gaan het bij het kerstdiner wel zien.

De beginnende bierbrouwer is niet zo beginnend meer, maar het grootste probleem blijft de tijdsplanning. Drukte, zeker nu rondom de Sint doet het gistvat wat langer staan (gelukkig heeft onderzoek uitgewezen dat de schade wel meevalt als je wat langer dan 2 weken wacht) en mijn IPA mag zo langzamerhand wel eens op de fles. Over Sint gesproken: ook ik ben een papa die nooit eens weet wat hij hebben wil van de Sint en als eerder geschreven had ik al mijn wensen allang te Jubbega in vervulling laten gaan. Tja, blijft er eigenlijk wel een voordeeltje over voor de kids van een brouwpapa…

Nu het kouder lijkt te worden, zit ik elke avond gekluisterd aan de TV voor het weerbericht. Ik denk aan de meibokkel, waarvan het clubpakket brandend van verlangen in de kast ligt (ik ben nog, maar niet actief genoeg, op zoek naar een koelkastje). In de slaapkamer wordt het al flink kouder, dus mijn vrouw zal straks wel moeten accepteren dat daar ook nog een productievat komt te staan. Tja, hoe ik haar dat moet uitleggen…

Ik neem haar mee naar het kerstdiner. Misschien helpt dat.
Ben