Ben Bierbrouwen

U heeft alweer enige tijd niets van me vernomen en mijn nieuwjaarswens is al bijna verouderd. We leven ondertussen in de maand februari en zijn, ondanks de koude, gelukkig op weg naar de lente, met toenemend heerlijk daglicht. Kou op langere termijn wordt opnieuw voorspeld, maar daar denken we maar even niet aan.
Dit lentegevoel geeft lentekriebels en dus brouwzin. Nieuw koppelwoord, zal ik maar zeggen. Het geeft aan dat er weer ingekocht moet worden en daarna gebrouwen. Mijn eerste bier van 2023 staat al in de lagering en volgende week volgt nr. 2. Tegen de tijd dat u dit leest is de vergisting al flink op weg (en gaat de gedachte uit naar nr. 3).
Het fijne van nu brouwen is de lage watertemperatuur, zodat je weinig water nodig hebt om je bier te koelen. Daarentegen staat je klimaatkast flink te draaien tegen de koude in de schuur. Bierbrouwen kent zijn eigen energievraagstuk. Maar daar zult u de komende tijd meer over lezen.
Mijn blonde, gemaakt van mijn eigen hop uit de tuin, een zeer lokaal product zal ik maar zeggen, doet het uitstekend bij de liefhebber. Lokaal is goed voor het milieu, alleen gerst in eigen tuin wordt wat bewerkelijk, dus die moet je toch elders halen.
Maar nadenken over dit vraagstuk brengt ideeën en mogelijkheden, en samen kunnen we veel genereren.
 
 
Proost, Ben