(18-10-1944 - 18-2-2025)

Op zaterdagmiddag ontving ik het droeve nieuws dat onze geestelijke vader en oud-voorzitter van ’t Wort Wat, Theo van de Voorde, op 18 februari jongstleden is overleden. Theo had de laatste jaren te kampen met een slechter wordende gezondheid en kwam het laatste jaar helaas niet meer naar de clubavonden en andere activiteiten van onze vereniging.

Ik heb Theo 40 jaar geleden leren kennen bij de toenmalige RLD-Luchtverkeersbeveiliging, tegenwoordig bekend onder de naam Luchtverkeersleiding Nederland. Theo werkte daar als verkeersleider bij Area Control Centre. Ik werkte daar ook in de techniek en was net qua werkplek verhuisd naar Schiphol-Centrum, waar de actuele verkeersleiding werd uitgevoerd. We werden midden in de jaren 80 allebei verkozen voor de zogenaamde ‘Dienst Commissie’, een voorloper in de jaren 80 van wat nu een ‘Ondernemingsraad’ is. We kwamen elkaar zowat dagelijks tegen, in de vergaderingen en op de werkvloer. Theo vertelde wel eens dat hij bezig was met het maken van wijn. Een paar jaar later werd dat bier.

Ook het vissen op zee was een liefhebberij van Theo, en vanuit het werk organiseerde hij menigmaal een visdag op de Noordzee. Ook daar was ik veelal van de partij. Het was er altijd gezellig en ik, toen nog werkzaam in het management van de techniek waaruit het verkeersleidingssysteem was samengesteld, kon het prima vinden met het operationele personeel van de verkeersleiding in die tijd. Bier en vissen was nu iets dat helemaal bij Theo paste en al gauw daarna stond de organisatie van bezoekjes aan brouwerijen en het vissen op zee bekend onder zijn naam ‘VISBIER’.

Ik herinner mij nog de internationale uitstapjes die we maakten naar Ierland. Op zondagmiddag vliegen naar Dublin, overstappen op een vliegtuig naar Cork. Daar 's avonds eten en Stout drinken. En de volgende morgen de boot op naar zee, waar de hele dag gevist werd. Twee dagen lang. Dan de woensdag erop naar de ‘Lady’s Well Brewery’, beter bekend als ‘Murphy's’. Nog weer een dag vissen en dan op vrijdagmiddag weer naar huis. En dan al dat vliegen, heen en weer voor slechts 6 gulden toen ter tijd.

Theo maakte mij wel nieuwsgierig over dat zelf brouwen van bier, en toen hij begreep dat wel meer mensen er iets meer vanaf zouden willen weten, de nieuwsgierigheid was al in Ierland gewekt, besloot Theo om een cursus te organiseren voor belangstellende bij de Luchtverkeersleiding. Dat werd gedaan in twee avonden theorie en daarna op een zaterdag daadwerkelijk ambachtelijk brouwen op de 8e etage in de keuken van het bedrijfsrestaurant op Schiphol.

Ik ben vrijwel meteen daarna zelf begonnen met het brouwen van bier en heb dat daarna vaak samen met Theo gedaan. Ook markten en scholen waarbij ambachten centraal stonden bezochten we regelmatig en we brouwden er samen op los. Theo was al geruime tijd lid van een bierbrouw vereniging in Tilburg, ‘De Roerstok’ genaamd. Ik ben daar ook in 1992 lid van geworden en zo reisden we eens per maand samen naar de clubavond in Tilburg. Nu waren dat niet altijd even fijne ritjes. Vooral in de winter was het nog wel eens wat lastig om dat hele stuk naar Tilburg te rijden. We hebben heel veel gepraat over bier in de auto, je was toch al gauw 3 uur onderweg, heen en terug. En zo ontstond bij Theo het idee om te kijken of hij zelf een vereniging zou kunnen oprichten die in ieder geval in de eigen regio gevestigd zou zijn. Ik vond dat een uitstekend idee en heb beloofd hem hierbij te zullen ondersteunen.

Theo is verder gegaan met het geven van cursussen bierbrouwen in de regio Haarlemmermeer en Amstelveen en in de zomer van 1994 hadden we alles uitgedacht. We hadden, dachten we, genoeg enthousiaste mensen gevonden en we zijn toch ook nog wel even bezig geweest naar het zoeken voor een geschikte locatie voor het houden van clubavonden. Toe we die gevonden hadden in Hoofddorp, waar we nu nog steeds onze clubavonden hebben, hebben we bij potentiële leden gepolst wie er mede richting wilde geven aan de nieuwe vereniging, door zitting te willen nemen in het bestuur en diverse commissies. Die commissies waren belangrijk! Zij moesten het beleid van de vereniging zien te vertalen in activiteiten en een goede communicatie. Nu nog werken aan de statuten, een naam bedenken en een verzoek tot de oprichting indienen bij een notaris.

En zo geschiedde het dat Theo en ik in oktober 1994 naar een notaris in Haarlem gingen en daar de akte van oprichting tekenden. Amateur Bierbrouw Vereniging 't Wort Wat! was nu een feit! Theo werd als geestelijke vader van de nieuwe vereniging verkozen als voorzitter en is dat tot in 2001 blijven doen. Ook heeft Theo in tal van commissies gezeten en daarin altijd de geest van de oprichting van de vereniging vertegenwoordigd. Ook was hij altijd te vinden op de gezamenlijke brouwdagen, eerst in ‘de Boerderij’, ons clubgebouw, en later bij de kwekerij van aardbeienplanten in Lisserbroek. We hebben Theo daar vaak zien brouwen met een brouwpartner. Enkele keren met een broer, dan weer met een ander familielid of een vriend. De laatste jaren zagen we dat het voor Theo steeds moeilijker werd om deze periodieke brouwdagen te volbrengen. Ook was dat het geval met het bezoeken van de clubavonden. In Kitty vond hij de laatste tijd nog een maatje die hem naar de clubavonden begeleidde, maar het laatste jaar hebben we Theo helaas niet meer op de clubavonden gezien.

En nu, tijdens dit schrijven, is de harde werkelijkheid daar. Onze geestelijke vader van 't wort Wat! is er niet meer. Dit is voor de vereniging, gelet op de historie en de inspanningen van Theo van de Voorde, een groot verlies. Mijn gedachten, en ik mag wel zeggen onze gedachten als gemeenschap van 't Wort Wat!, gaan uit naar Ria, zijn vrouw, zijn beide dochters Lisa en Maartje en hun partners en kinderen. We wensen hen veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies.

Theo, we bedanken je voor het gedachtengoed dat je achtergelaten hebt en voor al het werk dat je voor de vereniging hebt verzet. Jouw naam zal onlosmakelijk verbonden blijven aan onze vereniging 't Wort Wat! Rust zacht maat!

Jan Wurpel