We schrijven 2 oktober 1999. De datum van het etiket van Jubelator. Pax viert feest en het door 't Wort Wat! gebrouwen bier wordt uitgedeeld of verkocht (dat is bij de schrijver niet bekend).

We schrijven 2 oktober 2019. Ernst de Moor heeft dankzij een tip van Edwin de Redelijkheid een fles Jubelator weten te bemachtigen. Het bier is precies 20 jaar oud, een jubileum dus. Een bierproefavond met enkele leden van 't Wort Wat moet uitwijzen of het bier de tand des tijds op een positieve manier heeft doorstaan.

Uiterlijk

Tegen de verwachting in heeft het bier een prachtige schuimkraag. Deze zakt in tot blijvend ringetje. Niet slecht na 20 jaar. Dit gaf toch een beetje hoop op een mogelijk verrassende smaak.

Smaakimpressie

We hadden geen idee hoe de smaak zich over de 20 jaar had ontwikkeld, maar de smaak is duidelijk ‘interessant’ te noemen. Natuurlijk bevat het bier de nodige portsmaak, die zich meestal ontwikkelt bij een wat ouder donker bier. Maar het bier is ook flink zurig geworden. Het geheel geeft de indruk van een Vlaams Bruin, zoiets als Rodenbach. Het zit er zelfs redelijk dichtbij, door die combinatie van veroudering, zuur en donker. Uiteraard is het niet versneden zoals Rodenbach, maar dat mag de pret niet drukken. 

Toch neemt niemand meer dan een paar slokken. En dat komt doordat er te veel tegenstrijdige smaken in zitten. Het zurige van dit bier combineert niet mooi met de moutbitterheid (die in een Bok mooi past) en met de rozijn-achtige portsmaak. De smaak is interessant, maar niet lekker genoeg.

Gezien de oorsprong van deze fles, die op een zolder terecht was gekomen, kun je verwachten dat de bewaar-condities allesbehalve optimaal waren. Het zou interessant zijn te weten hoe dit bier smaakt als het al die jaren op een donkere en koele plek bewaard was geweest. Maar daar zullen we vermoedelijk nooit achter komen.