Terug naar overzicht

Delirium, september 2017

 tww september 2017
Door: Peter Hompe

Het Enge Land

Als je kijkt wat er de laatste jaren in Nederland op brouwerijgebied gebeurt, zie je min of meer het volgende: er ontstaan veel kleine nieuwe brouwerijen die een hele reeks aan nieuwe experimentele biertjes maken. Hierbij wordt geen smaak geschuwd. Wat ik vooral veel zie terugkomen zijn de Amerikaans IPA stijl bieren. Deze zitten zó tjokvol met hop en worden daarnaast ook zó rijkelijk ge-drooghopt dat zodra je zo’n biertje opentrekt, het lijkt of je zojuist een nieuwe zak Cascade- of Citrahop opentrok. Wow, die geur! En dan die smaak. Hoewel sommige uitzonderingen er een potje (hop) van maken, waarbij het lijkt of ze te veel van de verkeerde hop hebben gebruikt. Gelukkig gaat het bij de meesten goed.
De grote brouwerijen in Nederland zien dit gebeuren, maar zitten niet stil. Ook zij komen, mogelijk noodgedwongen door het succes van de kleine nieuwe brouwerijen, óók met nieuwe biertjes, naast het bestaande palet. Ik kan dat alleen maar toejuichen, hoewel ik ze erg voorzichtig vind met bijvoorbeeld de IPA’s. Geeft niet, want voor de consument is er steeds meer keuze en meer keuze is altijd goed. Daarnaast zie je dat grote brouwerijen nu al de grootste en meest succesvolle kleine brouwerijen overnemen of er een alliantie mee aangaan.
In de lente van dit jaar waren we in België en het viel me eigenlijk op dat er daar ten eerste nog steeds heel veel oudere brouwerijen zijn, maar ten tweede dat daar eigenlijk relatief weinig nieuwe kleine brouwerijen lijken te ontstaan. Daarnaast en ten derde dus, dat die grote ‘oude’ brouwerijen eigenlijk niet echt vernieuwend bezig zijn. Hmmm, opvallend voor zo’n groot bierland.
Van Duitsland ken ik persoonlijk de situatie niet, maar ik weet in ieder geval dat het Reinheitsgebot nog steeds een belangrijk gegeven is en dat ze daar dus niet zo makkelijk speciale bieren kunnen neerzetten die aan dat Gebod voldoen. Zoals ik al zei, ken ik Duitsland niet zo goed, omdat ik er de laatste 25 jaar nauwelijks ben geweest. Mijn broer komt er veel meer en die appte eens vanuit een bierlokaal (of hoe heten die dingen daar) dat-ie aan een Duitse IPA zat. Eigenlijk vond ik dat wel heel goed nieuws. En niet zo heel lang geleden zag ik bij de Albert Heijn zowaar een Erdinger Sommerweisse staan. Een Weisse die gedrooghopt is.  Er gebeurt daar dus ook wat. Toevallig had ik net zelf ook Weisse met drooghop gemaakt, alleen denk ik dat de door mij gebruikte Amarillo minder geschikt is in combinatie met een Weisse. Waarschijnlijk was een Citra beter geweest. Volgende keer beter. Toch absoluut geen slecht biertje geworden. Lekker fris, zou ik zeggen.
Op het moment van schrijven zitten we in het Enge land en zijn we, naast de omgeving, ook de bierschappen aan het verkennen. In Nederland is er natuurlijk relatief weinig bekend van de Engelse bieren, maar er gebeurt hier wel degelijk wat. Veel van de nieuwe bieren zitten in strak ontworpen en felgekleurde blikjes, maar niet allemaal natuurlijk. Ook de grotere brouwerijen doen een kleine duit in het zakje en vooral uit Schotland komen momenteel verrassende bieren. Ik volg al een tijdje de bieren van Innis & Gunn en Brewdog. Vooral die laatste lijkt elke week wel met een nieuw product te komen: hetzij een bier of een sterke drank. De bekendste van de laatste zijn natuurlijk Punk IPA en Elvis Juice, gewoon verkrijgbaar bij de AH.

verzameling Engelse bieren
Innis & Gunn is niet echt bekend in Nederland maar toevallig is sinds donderdag 14 september de ‘original’ en de ‘rum’ variant in de reclame bij de Lidl. Lidl heeft zelfs nog meer Engelse bieren momenteel en dan zit ik natuurlijk net weer in Engeland. Ik kwam Innis & Gunn in Engeland voor het eerst tegen toen we in 2009 in Wirkswirth (Peak District) verbleven. Een landelijke supermarkt had een speciale biermaand als actie bedacht en had toen allerlei bieren van kleine nieuwe brouwerijen in huis gehaald. Daarbij dus o.a. de Innis & Gunn Original. Een bier dat gerijpt wordt op eikenhouten vaten en dat daardoor een heel speciaal smaakje krijgt. Later kwam er een variant die gerijpt werd op oude rumvaten en die smaakt alweer heel anders. Erg lekker allebei. Dit keer zag ik in een supermarkt een Innis & Gunn Lager staan, pils dus. In blik, in plaats van in hun traditionele flesje, maar toch. Heb ik meegenomen en hij is echt lekker. Twee dagen later zie ik in een andere supermarkt (ik verblijf in Engeland altijd een groot deel van mijn tijd in supermarkten) een IPA van Innis & Gunn, dit keer weer wel in het traditionele flesje. En… hij is weer lekker, maar zeker niet overdreven met de hop.
Ik zat op internet te zoeken of er hier in de buurt een brouwerij was. Ik had het liefst een nieuwe kleine brouwerij, want daar kom je makkelijk binnen en in gesprek met de brouwers. Vaak zijn die nog echt letterlijk heel klein (niet de brouwers zelf natuurlijk) en is het brouwproces soms een beetje behelpen, maar ze zijn wel geweldig leuk! Ik vond drie kandidaten in de buurt, maar één sprong eruit en wel omdat hij op het terrein van een molen met 8 wieken staat en zich de 8 Sail brewery noemt. Nou, dat klinkt als de perfecte kandidaat. Hij is bovendien op vrijdag open en niet te ver weg, met drie kwartier moeten we er kunnen zijn. Wij zitten momenteel in het superkleine plaatsje Toynton All Saints en de brouwerij ligt in Heckington.
Wij daarheen. Uiteraard eerst de molen bezocht, want niet alleen klinkt het heel bijzonder, een molen met acht wieken, maar het ziet er ook bijzonder uit. In de molen bleek dat dit de laatst overgebleven werkende molen was met acht wieken… in Europa! Even de kleine tentoonstelling en daarna de molen zelf doorlopen en daarna even geluncht in het bijbehorende teashopje Dan is het tijd voor… de brouwerij!
De brouwerij is gevestigd in 1) de oude ‘engine room’ volgens de molen en 2) in de ‘former grainstore’ volgens de brouwerij zelf. Het zal mij een worst wezen. Ze zitten in een oud gebouwtje op het molenterrein en noemen zichzelf de 8 Sail Brewery www.8sailbrewery.co.uk. Ik had van tevoren op de website al het één en ander over de brouwerij gelezen en deze jongens zijn met z’n tweeën. Tony Pygott is de brouwerij in 2010 begonnen en in 2012 kwam Steve Doane erbij. Beide zijn eind 50. Het eerste stukje van het gebouw, dus over de breedte van het gebouw en ongeveer 4 meter diep, hebben ze ingericht als een Victoriaanse pub. Bij binnenkomst zag ik Steve al meteen achter de drie handpompen staan die deze superkleine pub rijk is. Dit pubje is op vrijdag tussen 4 en 8 open voor iedereen en dan kun je dus één van die biertjes van zo’n pomp nemen. Onder twee van de pompen hadden ze een eigen bier gehangen (een traditioneel ‘bitter’ en een blond ale) en onder de derde hing een gastbier van een heel klein brouwerijtje uit Cornwall.
Omdat ik Steve herkende van de foto’s, sprak ik hem meteen aan en vroeg ik hem of het mogelijk was om een ‘sneak peak’ van de brouwerij te krijgen. Dat was geen probleem! Hij liep ons voor naar achteren en daar was in één ruimte de hele brouwerij. Die bestaat uit drie grote geïsoleerde vaten. Eén voor het warme water (zij beginnen met 72°), dan de maischketel met filterbodem, dan de kookketel. Van die drie vaten is de maischketel het kleinst. Na de kookketel hebben ze een platenkoeler en heel slim, het water wat het bier gekoeld heeft en nu dus warm is geworden, gaat terug naar het warmwatervat.
8 Sail Brewery
Ze brouwen 2 keer per week op dinsdag en vrijdag en daarbij is de capaciteit van deze brouwerij 5 barrel (=818.296 liter) per batch. Na het koelen gaat de wort in een gistvat. Hiervan hebben ze er twee, vandaar ook dat ze maar twee keer per week brouwen. Er wordt afgevuld op firkins en een firkin is 0,25 barrel. Dat is weer gelijk aan 72 pints. Ze hadden ook nog één kilderkin (2x een firkin) staan, maar dat is niet hun standaard vat. Er wordt ook afgevuld op flesjes van een pint die je in het pubje kunt kopen. Steven liet ons alles zien en beantwoordde al onze vragen. Aardige vent. Hij vertelde dat hij bij de RAF heeft gewerkt als piloot en op z´n 52e vervroegd met pensioen ging. Hij heeft toen eerst in een ander brouwerijtje wat geholpen maar dat werd uiteindelijk niets. Toen is hij bij Tony in dienst gekomen en hij wordt er nu zelfs voor betaald. Prachtig!
De bieren die ze maken zijn heel divers, maar ze hebben een standaard palet van 9 heel erg traditionele bieren. Dit zijn de 8 Sail Ale (pale ale) Windmill Bitter (standaard bitter), Merry Miller (best bitter), Millstone (premium bitter), Windy Miller (oat malt stout), Victorian Porter, John Barleycorn (Engelse IPA), Rolling Stone (pale ale) en een Blond ale.  Dus wel een hele jonge brouwerij, maar erg traditioneel. Ik vermoed dat dit komt omdat dit geen jonge gasten zijn, maar meer de traditionele Engelse bierdrinkers. Die maken dus ook traditionele bieren, ofwel bier dat zij lekker vinden.
Daarnaast doen ze seizoensbieren en specials voor een bepaalde gelegenheid. Al met al zag ik 73 (geteld vanaf een foto) verschillende etiketten, maar daar zijn zeker dubbele bieren bij. Zo vertelde Steve al dat er één bier was dat ze gebrouwen hadden op aanvraag voor een speciale gelegenheid. Later kregen ze een aanvraag voor een speciaalbier voor een andere gelegenheid die wel iets weghad van die eerdere aanvraag. Daar hebben ze dus hetzelfde bier voor gebruikt met een ander etiket. Maar beslist geen slecht resultaat voor een brouwerij die pas bestaat sinds 2010!
Na ons anderhalf uur durende brouwerijbezoek, waarbij wij met z’n tweeën de hele ‘groep’ vormden, zijn we nog even in het pubje gaan zitten en heb ik nog een pintje gedronken. Voor ik er één uitkoos, heb ik eerst alle drie de bieren van de pompen mogen proeven. Ik heb daar natuurlijk ook een aantal flesjes gekocht en die ga ik van de week eens lekker proberen. Kortom, mocht je een keer naar het Enge land op vakantie gaan en in de buurt van Heckington in Lincolnshire komen, stop dan zeker even bij de 8 Sail Brewery. Hij is beslist de moeite waard!

 
Terug naar overzicht