Hopsoorten in de USA

In 1990 waren Cluster, Galena, Nugget en Chinook de meest populaire soorten bitterhop van de Verenigde Staten. De meest gebruikte aromahopsoorten waren Cascade, Hersbrucker, Willamette, Hallertauer en Mount Hood. De populariteit en de verkrijgbaarheid van een aantal traditionele soorten waren snel aan het verminderen. Brewers Gold en Bullion bijv. waren 19 jaar geleden belangrijke factoren op de hopmarkt in de staat Oregon, maar zijn nu vrijwel verdwenen. Verscheidene ’starts’ op het toneel van de hopmarkt zijn inmiddels weer verdwenen: Aquila, Banner, Comet en Olympia. Daar waar vroeger de traditionele aromahopsoorten zoals Hallertauer en Hallertauer mittelfrüh vanuit Europa geïmporteerd werden is er nu een toenemende tendens dat zowel de grote brouwerijen als de micro-brouwerijen de voorkeur geven aan de nieuwere Amerikaanse variëteiten, welke in de meeste gevallen bieren van een gelijke of een betere kwaliteit opleveren.

Omschrijving van de diverse hopsoorten.

Bullion

Bullion is in 1919 in Engeland ontstaan uit een kruising van een wilde vrouwelijke Amerikaanse hop uit Manitoba en een Engelse manlijke plant. Door zijn Canadese moeder heeft hij een uitgesproken Amerikaanse hopsmaak. Het is een van de eerste hoog-alfazuur hops van de wereld, samen met Brewers Gold. Hij verliest nu wat terrein door de opkomst van de nieuwe hoog-alfazuurhops die een wat minder uitgesproken smaak hebben.

Cascade

Een aromahop welke ontwikkeld is in de staat Oregon door kruisbestuiving van een Fuggleszaailing. Commercieel vrijgegeven in 1972 en daarna snel geaccepteerd. Vervolgens toch afgewezen door de belangrijkste brouwerijen en pas de laatste jaren opnieuw in de belangstelling gekomen. Het is nog steeds een belangrijke variëteit welke gewaardeerd wordt door zijn voorname aroma. Ook de Cascadehop kenmerkt zich door het citrusaroma, evenals Centennial. Hij heeft een aangename bitterheid, zelfs wanneer relatief veel van deze hop wordt toegevoegd.

Centennial

Een bitterhop die na 1990 is ontstaan, hij verkeert momenteel nog in de experimentele fase. Het is een kruising tussen Brewers Gold en een speciaal geselecteerde mannelijke Amerikaanse hop. De bitterheid is redelijk hoog: 9,5 – 11,5 % en het aroma is bloemachtig en circusachtig. De plant is redelijk goed bestand tegen virusinfecties, verwelkingsziekte en valse meeldauw. Hij wordt momenteel uitgeprobeerd door zowel Amerikaanse als Europese brouwers.

Chinook

Een kruising van Petham Golding welke op de markt gekomen is in 1985. Goede opbrengst en een boog alfazuurgehalte maken deze hop een economisch aantrekkelijke bitterhop. Een mild, kruidig aroma en een positieve, lang blijvende bitterheid.

Cluster

Dit is de standaard bitterhop in de Verenigde Staten en de rest van de wereld. Z’n oorsprong is verloren gegaan maar waarschijnlijk is het een kruising tussen een Engelse importen een wilde Amerikaanse hop. Het aroma is vrij scherp en hij heeft de beste stabiliteit t.a.v. aroma en bitterheid van alle hopsoorten. Prima opbrengsten, krachtige planten die bestand zijn tegen 'valse' meeldauw in regenachtige gebieden en ook redelijk bestand zijn tegen andere bedreigingen. Zijn gebruik is desondanks toch aan het verminderen door de opkomst van de hoogalfazuurhops zoals bijv. de Galena.

Columbus

Een van de nieuwste hoogalfazuur (15%) hops. Is nog niet helemaal uitgeëvalueerd. Heeft ongeveer dezelfde weerstand tegen ziekten als Galena en Cluster. Is behalve zeer bitter ookzeer productief.

Crystal

Een van de nieuwste creaties op de hopmarkt. Het is een triploïde’) variëteit van de Duitse Hallertau met bijdragen van Cascade, Brewers Gold en Early Green2). Hij is ontwikkeld als vervanger voor de Europese aromahoppen. Over deze hop is nog niet erg veel bekend in relatie tot de gevoeligheid voor ziektes. Hij wordt nl. nog maar op zeer beperkte schaal geteeld en het is nu nog onduidelijk of het een ’blijvertje’ is.

Eroica

Een bitterhop met een fijne smaak waardoor hij ook geschikt is als aromahop. Evenals Galena is hij ontstaan uit kruisbestuiving van Brewers Gold. Wordt veel geteeld in Idaho. Omdat de bewaareigenschappen niet zo goed zijn verliest hij wat terrein t.o.v. Nugget, Galena en Chinook.

Fuggles

Zie onder Fuggles en Willamette.

Galena

Ontwikkeld in Idaho uit Brewers Gold d.m.v. kruisbestuiving. Vrijgegeven in 1978 en strijdt nu met Cluster om de titel van Amerika’s meest populaire bitterhop. Een goede opbrengst en een heel hoog alfazuurgehalte maken deze soort aantrekkelijk voor de hopboer. Het aroma is neutraal wanneer de hop vanaf het begin wordt meegekookt. Het vormt een uitstekende combinatie met de aromahop Cascade of Willamette.

Hallertauer (Hersbrucker)

Dit is een traditionele Duitse variëteit welke geselecteerd is in de Hallertau streek. Een juistere benaming is Hallertau mittelfrüh omdat er zoveel soorten Hallertau zijn. Hij heeft een zeer goed aroma, tot omstreeks 1990 de standaard aromahop voor lager en pilsbieren. De productie ervan is aan het afnemen vanwege de gevoeligheid voor schimmels en de lage opbrengst. Hij wordt vervangen door de Hersbrucker, uit nog zo’n Duitse streek, welke minder hoog gewaardeerd wordt maar veel beter verkrijgbaar is.

Liberty

Liberty is een kruising tussen tetraploïde, vrouwelijke Hallertau mittelfrüh mutant en een niet nader genoemde mannelijke hop die goed bestand is tegen valse meeldauw. Het is een uitstekende aromahop die veel overeenkomsten heeft met de Duitse aromahop en daarom veel wordt toegepast in lager en pilsbieren.

Mount Hood

Dit is een triploïde1) zaailing van Hallertauer met verbeterde plantkundige eigenschappen. Vrijgegeven in 1988 en snel in populariteit toenemend vanwege het feit dat hij door de belangrijkste brouwerijen wordt geaccepteerd als vervanger van Hallertauer.

Nugget

Een nieuwe hoog alfazuurvariëteit, gebaseerd op Brewers Gold en vrijgegeven in 1982. Heeft een zwaar kruidig aroma. Goede bewaarmogelijkheden en een goede kwaliteit bitterheid. Er is een toenemende vraag welke tot een toenemende productie leidt.

Perle

Ontwikkeld in Duitsland vanuit de Engelse Northern Brewer. Matig bitter en enige goede aroma-eigenschappen. Ongeveer tien jaar geleden in de Amerikaanse hopstreken voor het eerst aangeplant.

Saaz

Traditionele aromahop uit Tsjechië/Slowakije. Hoge prijs, lage opbrengst, maar een van de wereldstandaards voor fijne aromahop in lagerbier.

Tettnanger

Een traditionele Duitse variëteit uit de Tettnangstreek. Een hop met een delicaat aroma die sinds 19S8 veel gekweekt wordt in de Verenigde Staten. Hoewel hij een lage opbrengst geeft handhaaft hij zich vanwege deze eigenschap toch op de wereldmarkt voor aromahop.

Ultra

Dit is een triploïde1) zaailing van een variëteit van de Duitse Hallertau. Hij geeft een zeer goede oogst en is redelijk bestand tegen valse meeldauw en virusinfecties. Hij is in 1994 op de markt gekomen vooral als gevolg van de aanbevelingen van microbrouwerijen. Hoewel het aroma uitstekend is wordt door sommige afnemers toch wat kritisch tegen het lage alfazuur percentage (2 – 3,5%) aangekeken.

Fuggles en Willamette

Fuggle is een Engelse variëteit die al bestaat sinds 1875. Hij werd wijds gebruikt in de Verenigde Staten en in Engeland tot aan 1980. Hij is daarna in de USA massaal vervangen door de Willamette, een nog niet zo lang bestaande triploïde1) nageslacht. Het gebruik van Fuggle is in Engeland ook teruggelopen doordat men overging op Wye variëteiten (Target). Toch wordt Fuggle nog steeds veel gebruikt voor het drooghoppen, maar ook zelfs hier rukt de Willamette op als een goede vervanger.

Vertaald en bewerkt door Theo van de Voorde.

Bronnen:

• Zymurgy volume 13, nr. 4-1990: Hop varieties and Qualities door Bert Grant
• Norm Pyle’s Hops FAQ
• Hopunion: Hop Varities

Voetnoten

1. Onderstaande bijdrage van Erik van Dordrecht geeft een uitleg over het begrip triploïde:

Planten en dieren hebben hun genetische informatie opgeslagen in genen die gelegen zijn op chromosomen. Een volledige set chromosomen, waarop dus alle informatie is opgeslagen, noemen we een genoom. Mensen en dieren hebben in elke celkern, uitgezonderd de ei- en spermacellen niet een maar twee van die genomen. Wij zijn zoals dat heet diploïd (2).

Bij planten zijn er meerdere mogelijkheden. Zo heeft de chrysant niet twee, maar zes sets chromosomen (hexaploïd) en de aardappel heeft er zelfs acht! (oktaploïd). Met colchicine, gewonnen uit de herfsttijloos (Colchicum autumnale), is mogelijk het ploïde-niveau te verdubbelen. Zo kan men van een diploïde plant een tetraploïde plant maken. (4 sets dus).

Waarom doen we zoiets? Het is gebleken dat planten van een hoger ploïde-niveau soms groter worden, rijker bloeien, grotere vruchten dragen enzovoorts.

De bomen groeien echter niet tot in de hemel, negatieve eigenschappen kunnen ook worden versterkt. Vooral trage groei en moeilijke vermeerdering kunnen problemen geven. Diploïde en tetraploïde hopplanten zijn vruchtbaar en kunnen met elkaar gekruist worden. Het mechanisme op celniveau is zeer ingewikkeld en doet in dit verhaal niet ter zake.

Het resultaat is echter een triploïde nakomeling, die in de praktijk vrijwel geheel steriel is. Dit is natuurlijk een voordeel voor de teler die zich geen zorgen hoeft te maken over bevruchting van de bloemen en het daarop volgende kwaliteitsverlies. Omdat de plant triploïd is, kan de opbrengst hoger zijn dan die van een diploïde soort, maar ook een andere eigenschap, zoals het alfazuurgehalte kan hoger uitvallen.
1. Early Green. Over deze hop heb ik geen gegevens kunnen achterhalen, voor informatie over deze hop houd ik me aanbevolen.