Ben Bierbrouwen

Het avontuur met de Coconut porter is nog niet ten einde. Zo’n bier moet lang rijpen, oké. Geduld beoefenen dus. Maar één ding is nu al zeker, de hopzak houdt kokosmateriaal niet uit je bier. Ik had, nadat de hopzakken waren verwijderd, de porter nog een paar dagen koel gehouden, om daarna direct te bottelen. Nu zie ik onderin de flesjes al een stevig laagje materiaal liggen wat er eigenlijk niet in hoort. Ik hoop maar dat het niet de hoeveelheid CO₂ beïnvloedt (bommetjes). Als u ooit van plan bent om zo'n bier te brouwen, raad ik u ten eerste aan kokosschilfers (i.p.v. geraspte kokos) te gebruiken (deze vorm van kokos vond ik pas nadat ik al had gebrouwen). En ten tweede: na de kokoslagering het bier nogmaals in een nieuw vat te lageren, alles om dit te voorkomen en het bier mooi helder te krijgen.

Ondertussen genieten we van een batch meibock en denken we weer na over de nog te brouwen zomermaandbieren. Maar met dit warme weer en de bijna verstreken datum voor het clubblad, heb ik toch maar alvast een fles in de koeling gezet. (Lang liggen van het bier kan altijd nog, toch? Nieuwsgierigheid is moeilijk te bedwingen.) Dus vanmiddag moet hij open…

Zoals altijd met een eerste fles gaat dat heel voorzichtig, in dit geval zelfs met een handschoen aan. Maar een zacht zuchtje bij het openen van de fles doet vermoeden dat het wel goed zit met het CO₂ gehalte. Ik ben er maar even voor in het zonnetje gaan zitten. Na voorzichtig inschenken toch een mooi helder bier, met een aangename geur. Bij het nuttigen komt de term dessertbier bij me op. Het is een stevig biertje, met een mooi ingetogen hopbitter en door de smaken van de Imperial Porter slingert zich een vleug kokos. Zeer aangenaam, mag ik wel zeggen, dus het experiment waard. Nu nog een paar maanden op de fles lageren (en af en toe proeven…) voor een optimale balans. Laat dat dessert maar zitten, dit is lekker genoeg.

Proost, Ben