Terug naar overzicht

Delirium, oktober 2019

tww oktober 2019
Door: Peter Hompe

Gadget

Ik ben gek op gadgets. Ik weet niet of dat samenhangt met het techneut zijn, maar ik ken uiteraard een hoop techneuten en die vinden dat ook leuk. Op school had je vroeger nog helemaal geen rekenmachine. Rekenen ging dus vaak uit het hoofd of met de hulp van pen en papier. Rekenen uit het hoofd of op papier gaat natuurlijk op basis van dezelfde techniek. Mocht het om moeilijker berekeningen gaan, dan kon je terugvallen op tabellen. Tabellen zijn in feite een hulpmiddel, soms tot stand gekomen met behulp van computers. Traag was het berekenen op deze manier ook. Sommige berekeningen waren alleen voorbehouden aan professoren die daarvoor konden beschikken over computers. Zo'n computer kun je dus eigenlijk zien als een gadget! En als ik zeg computer dan bedoel ik COMPUTER. Je weet wel, zo'n ding dat een huis compleet zou vullen met z'n mainframe (wij grapten daarover dat het mainly frame was), externe tape units, externe schijvenpakketten, routers, terminals en wat er zoal nog meer bij hoorde. Het was allemaal GROOT.

Toen we op school wat verder waren in de wiskunde en er lastige berekeningen gedaan moesten worden, moest ik voor het eerst met mijn eigen gadget gaan werken. Een rekenlineaal! Wow, dát was handig.

Ondertussen had mijn vader, ook een techneut, op één van z'n werktrips naar Duitsland een simpele rekenmachine gekocht en mee naar huis genomen. Dat was MAGIC. Het ding had zo'n rood led-display. Wow, daar heb ik, gewoon voor de lol, heel wat mee gekloot. Je had toen ook van die horloges met rood led-display. Daarvan stond het display standaard uit, anders had je natuurlijk helemaal geen battery-life. Je moest dus op een knopje drukken om de tijd te zien te krijgen. Achteraf zeg je daarvan: lekker handig zo'n ding. 

De led-displays werden al snel vervangen door Liquid Crystal Displays. Op mijn 16e kreeg ik een horloge met zo'n LCDisplay. En niet veel later moest ik een rekenmachine hebben voor op school. Fantastisch, maar nog wel groot en lomp. Maar al snel werden die dingetjes steeds kleiner. Totdat ze het minimum hadden bereikt: een mm of 2 dik en de grootte van een creditcard.

Een schooltje later hadden we programmeerbare rekenmachines. TI57 of zo. Voor de lessen digitale techniek had onze leraar eigenhandig een computer gebouwd van een bouwpakket.Ik vermoed dat het een TRS80 was met CP/M als OS. Daar mochten we dan met z'n drieën achter werken. Diezelfde leraar, ook gek van gadgets, liet ons in de klas ook een keer een Sinclair ZX80 zien. Dat was zo gaaf dat je er zelf ook één wilde. Mijn ouders kwamen me daarin tegemoet en kochten een Commodore VIC-20. Ook al deze apparaten waren natuurlijk allemaal gadgets!

Een ZX-spectrum, daarna een Sharp MZ700, m'n eerste home computer uit een pc-privé project, daarna nog m'n eerste echte IBM compatible pc, in 1993 een Greenhopper: een telefoon/pieper. De pieper deed het in het hele land en zelfs verder, het telefoondeel deed het alleen bij een parkeerplaats of benzinepomp met Greenhopper access point. Daarna in 1994 mijn eerste GSM telefoon, een baksteen was er niets bij! Daarna volgden nog meer telefoons, die op hun beurt bij elke generatie ook alsmaar kleiner werden. Er volgde een reeks PDA apparaatjes. 3Com maakte een aardige waarop je in een speciaal handschrift tekst kon ingeven met een stylus. Niet veel later kocht ik toen een Handspring Vysor, een concurrerend apparaat, om te gebruiken als agenda. Toen kwamen de eerste ‘smartphones' met Microsoft Pocketpc (later Windows Mobile) erop. Die heb ik nog als ons eerste navigatieapparaat gebruikt op vakantie in Canada. Daarna kwamen er meer smartphones met een windows variant en toen… kwam de Apple met z'n iPod. Een sensatie. Al snel gevolgd door de iPhone, een nog veel grotere sensatie, en later volgde ook Google met z'n Android telefoons. Kortom, vreselijk veel gadgets.

Ik werd lid van 't Wort Wat! in 1998 en toen was brouwen nog gewoon ouderwets handwerk, met een schrootmolen, pannen, lepel/roerstok en een hooikist. Een aantal jaren later veranderde er wat. Er kwam voor het eerst, in tegenstelling tot de Speidel, een betaalbare en zeer ingenieus opgezette bierbrouwautomaat op de markt: de Grainfather. Ik heb hem gekocht met nog dat oude automaatje erop. Die met display en een paar knoppen voor het instellen van de temperatuur en het element. Dat was het summum! Een gadget van formaat, waar je echt wat aan had in je hobby. Vóór die tijd moest je zelf een HERMS of een andere variant in elkaar zien te bouwen. Nee, die Grainfather was het helemaal. Compact en aan alles gedacht. Wordt geleverd inclusief tegenstroomkoeler. Briljant apparaat. Ander merken zagen het succes en brachten al snel een vergelijkbare setje op de markt. Soms nóg goedkoper.

Het volgende gadget werd natuurlijk de bluetooth computeruitbreiding. Ik kon die oude temperatuur controller simpelweg vervangen door een Bluetooth variant. Nu is het wel helemaal decadent geworden om te brouwen. Het jammere is alleen dat er nog niet automatisch geschroot wordt en het zou ook leuk zijn als de ingrediënten er vanzelf in zouden gaan. Daarna nog automatisch hevelen naar het gistvat en dan nog automatisch lageren en bottelen. Oh… en schoonmaken natuurlijk. Dat moet ook automatisch. Voor het verrichten van de meeste van deze handelingen zijn natuurlijk ook weer gadgets te over. Je hebt een gadget voor het constant houden van de temperatuur tijdens de vergisting. En voor het volgen van je SG heb je weer een gadget dat in wort/bier gegooid wordt en via bluetooth eens in de X tijd de SG waarde kan doorseinen naar bijvoorbeeld een Raspberry Pi, wat op zich natuurlijk ook al een gadget is. Die maakt daar dan weer een mooi overzicht in een spreadsheet van daar kun je dan weer mooie grafiekjes van maken. Voor het bottelen heb je dan weer een ander gadget, een vacuüm bottelapparaat. Die maakt het bottelen weer zoveel makkelijker.

Ikzelf wacht nu gewoon nog op de uitbreiding op de Grainfather met alle bovenstaande gadgets, zodat ik straks vanaf mijn vakantiebestemming gewoon een seintje kan geven aan m'n Grainfather XXXXXL, die dat vervolgens oppakt en aan de slag gaat. Het uiteindelijke doel is dan dat als je thuiskomt, dat je dan meteen naar de koelkast (trouwens al een heel oud gadget) kunt lopen en een versgebrouwen biertje kunt opentrekken, precies volgens het recept dat je vanaf je vakantieadres hebt doorgegeven. Zou dat nou niet geweldig zijn??

Terug naar overzicht