Ben Bierbrouwen

Het eerste nummer van ons clubblad in 2018 ligt weer voor u. Ik spreek de wens uit dat we allemaal een goed brouwjaar tegemoet gaan, met veel nieuwe bieren, uitgewerkte recepten en verbeterde installaties en procedures. En dat een deel ervan ook weer in dit clubblad mag verschijnen. Zo leer je van elkaar.

Het afgelopen jaar stond in het teken van mouten. Hoe bepalend moutigheid wel niet kan zijn, kan ik illustreren met het volgende. Ik proefde bij iemand een zelfgebrouwen bier, uit zo’n Hema pakket van 1 gallon. Hij trots, totdat ik het glas liet staan. Dat er teveel koolzuur in zat was niet het probleem (behalve voor zijn vloerkleed als zijn flessen gaan knallen). Er was ook geen sprake van een brouwfout en/of infectie. Maar het bier was smakeloos en dun… Ruim voldoende alcohol en ’t zoetje van een dubbel, maar ik miste een essentieel onderdeel in de smaak.

Mout! Nieuwsgierig geworden vroeg ik naar zijn pakket. Hij had er nog één liggen. Zakje geschroot mout, beetje hop en een zakje gist. Het geschrote mout voelde hard en droog aan. Door het plastic rook ik niets. Wanneer was dit mout geschroot? Zal niet recent zijn geweest en nu lag het ook nog een tijdje bij hem thuis. Ik schroot zelf, liefst verse mout, een uur voordat ik ga brouwen. Als dit werkelijk het probleem is, dan zijn dit soort pakketten waardeloos en laat het resultaat de gebruiker dusdanig teleurgesteld achter dat verder brouwen er niet in zit. Jammer. De leverancier aan de Hema had het op zijn minst vacuüm verpakt kunnen leveren. Zeker als je bedenkt dat deze pakketten niet uit Nederland komen. Hier ligt een kans voor een Nederlandse leverancier zou ik zeggen…

Proost, Ben