Terug naar overzicht

Delirium, februari 2017

tww februari 2017
Door: Peter Hompe

Fleece

Je leest toch ook de gekste dingen op internet. Waarschijnlijk weet iedereen inmiddels wel dat er in de Grote Oceaan een tweetal kunstmatige eilanden liggen, die helemaal gemaakt zijn van weggegooid of verloren plastic. En dat kan dus alle soorten plastic bevatten, dus niet alleen zakken, maar ook vislijn, doppen en noem maar op. Het is niet echt een eiland natuurlijk. Het is een soort soep van allerlei stukken plastic en door de stroming in de oceaan verzamelt dat plastic zich en vormt zo een ‘eiland’.

Inmiddels heeft men met computermodellen berekend waar al dat plastic zich dan heen begeeft. Er blijken 5 plaatsen in diverse oceanen te zijn ontstaan. Twee in de Grote Oceaan, dus niet slechts één, zoals veel mensen denken, twee in de Atlantische Oceaan en ook nog één in de Indische Oceaan. Dat is best alarmerend!

Dit plastic nu, zorgt voor veel dode dieren in deze oceanen. Niet alleen raken ze verstrikt en leggen het loodje, maar onder invloed van fotodegradatie wordt het plastic afgebroken in kleinere deeltjes, maar blijven die als polymeren bestaan. Ook het zout en het zeewater helpen mee om het plastic om te zetten naar kleinere deeltjes die door vissen makkelijk voor plankton worden aangezien en dus worden opgegeten. Die vissen gaan hier aan dood. Nou èn, zou je dan zeggen. Maar die vissen worden ook gevangen en komen op ons bord, of dienen als voedsel voor weer andere grotere vissen en zo komen die vezels via een omweg ook weer op ons bord.

Dan kun je nog een keer ‘nou en?’ zeggen en bij jezelf denken “ik eet gewoon geen vast voedsel meer, maar drink voortaan alleen nog maar bier. Tenslotte geldt een pilsje als twee bruine boterhammen, nietwaar?” Maar dan kom je toch echt bedrogen uit. Er is namelijk nog een enorme bron van plastic vezels waarvan een deel niet eerst naar de oceaan gaat. Het komt door het wassen. Het wassen van met name fleece kleding. Ik zal het uitleggen. Fleece is niet veel meer dan heeeeel veeeeel kunststof vezels. Bij elke wasbeurt gaan er nogal wat verloren: tot zo’n twee gram!!! Deze weetjes komen uit een artikel dat ik vond op internet en zoals ook iedereen weet: wat op internet staat is waar. Net als in de kranten.

Goed, dat artikel heeft nog meer wetenswaardigheden: hoe ouder de fleece, hoe meer vezels er loslaten. Volgens het artikel is het probleem: ‘dat de microvezels maar deels worden uitgefilterd in onze waterzuiveringsinstallaties, de rest spoelt richting rivieren, meren en zeeën. Daar komen al die vezeltjes samen, verstikken leven en gooien ecosystemen door de war.’ Dit alles is naar buiten gekomen nadat een tweetal onderzoekers van de Universiteit van California, fleece in de was heeft onderzocht. En let nu even op, want dit is belangrijk ‘Zelfs als je geen wasmiddel gebruikt, laten de kledingstukken nog vezels los in het water. Die zijn zo klein dat ze niet kunnen worden gefilterd. Ze komen niet alleen in de natuur terecht, maar ook weer in de menselijke voedselketen. Zo vonden de Amerikanen de vezels in mineraalwater en bier.’

Een oplossing hebben de onderzoekers niet, behalve minder of zelfs helemaal niet meer wassen. Voorts vind ik nog de volgende verontrustende alinea: ‘Zelfs de meeste vezels die worden opgevangen in de waterzuivering, komen uiteindelijk in de vrije natuur terecht. De smurrie die in de filters blijft hangen, wordt verkocht als kunstmest aan industriële boerderijen. Daar strooien ze de vezels uit over de velden.’ Nee, da’s lekker dan.

Fabrikanten zijn zich inmiddels bewust van het probleem en gaan aan een oplossing werken. Tot die tijd zitten we met die vezels in honing, drinkwater, lucht, bier en mineraalwater, aldaar in aangetroffen door de Duitse gepensioneerde en professor Gerd Liebezeit (voorheen Universiteit van Oldenburg). En dit is dus ook vreemd: volgens het Duitse TV-programma Markt bleken alle onderzochte merken bier en mineraalwater microplastics te bevatten. Bij mineraalwater trof Liebezeit per liter 4 tot 7 plastic vezels aan, in bier liep dat op tot 79 vezels. Je zou zeggen dat bier een magneet is voor die vezels.

Maar het heeft ook een goede kant: Ik heb een speciaal filter gemaakt dat deze vezels er dus wél uit kan halen. Dat betekent dat ik voortaan mijn biertje eerst door het filter gooi. Ik heb er tevens een koeling in aangebracht, dus het biertje kan er direct uit de supermarkt of speciaalbierwinkel zó in en als hij uit het filter komt is het én koud en vezelloos. De vezels vang ik op en wat denk je wat: daar kun je dus weer Fleece truien, vesten en jasjes van maken. En dat loopt momenteel als een trein. Toegeven, het kleurtje van de nieuwe ‘stof’ is een wat vreemd mengelmoesje, maar ik verkoop alles in een webshopje voor relatief lage prijzen en dan wil men ze toch wel hebben. Blijkbaar is zo’n onbestemd kleurtje geen belemmering als de prijs ok is!

Peter

Terug naar overzicht