Terug naar overzicht

BierTeam II in Hawai'i

tww maart 2008
Door: Peter Hompe

In oktober 2006 werd het al aangekondigd: Bierteam II was uitgenodigd in Hawai'i. Lidewij en ik vertrokken half oktober naar de USA voor een welverdiende vakantie en ontmoetten Riny (Ria moest helaas thuis blijven deze keer) en Mariëtte op 31 oktober in San Francisco om de volgende dag door te vliegen naar Hawai'i. Onderstaand verhaal is een deel van mijn vakantieverslag.

Donderdag 1 november
TII ontbijt

Vandaag is het de grote dag en gaan we naar HAWAI'I!!. Eerst nog wat ontbijten. We doen dat door een blokje rond ons hotel te lopen en te kijken of er ergens een leuk tentje te vinden is voor een ontbijt. Nou, dat hebben we binnen een minuut of tien al. Van buiten is het altijd moeilijk in te schatten hoe zo'n tent is, maar hier zitten al meerdere mensen te eten en de kaart die buiten hangt ziet er niet onaardig uit. We gaan naar binnen en worden hartelijk ontvangen. We bestellen drie koffie en een thee en drie verschillende soorten omeletten en 1x scrambled eggs. Dat gaat er wel in. De koffie wordt regelmatig bijgevuld en alles gaat hier gemoedelijk.

Na dit ontbijt gaan we onze spullen inpakken en gaan we nu met zijn vieren naar het vliegveld. Daar moet de auto nog even worden ingeleverd. TomTom brengt ons netjes naar het vliegveld waar ik een afslag mis voor het terugbrengen van de huurauto's. Gelukkig komt niet iedereen zo direct naar die verhuurbedrijven, want even verderop krijgen we nog een kans. We volgen de bordjes naar uiteindelijk de inleverplaats van Alamo. Dat gaat trouwens heel makkelijk: je rijdt je auto de garage in en wordt verzocht om gewoon je auto in het pad achter je voorganger te laten staan, je spullen eruit te halen en dan doen zij de rest. Je krijgt nog snel een bonnetje als bewijs van de gereden kilometers (mijlen) en dat was het dan.

Het vliegveld in. Dat moet via een shuttle trammetje en dat brengt ons de vertrekhal in. Daar aangekomen even inchecken en dat ging wonderwel snel. Dan door de controle (schoenen uit, rotzooi laten doorlichten en zelf door een poortje). Als we daar doorheen zijn, kijken we wat rond in de winkeltjes zoals je dat altijd doet. We drinken nog wat met zijn vieren en gaan dan naar de gate. Riny en Mariëtte moeten daar nog een plaats toegewezen krijgen en komen bij de vleugel te zitten: da’s mooi, da’s veeeel beenruimte. Wij hadden daarentegen al plaatsen en die zijn toch krap… Moet je met een schoenlepel in geplept worden. Nou ja, het is maar voor 5½ uur.

TII zonsondergang
Vlucht is verder OK, maar bij het dalen gaan de oren weer onherroepelijk dicht. Da's nou al de tweede keer. Vreemd. Aankomst is mogelijk compleet anders dan in Honolulu (we vliegen op Kona), maar er staan geen meisjes met bloemensnoertjes te wachten. Wat wél zo is, is dat het echt veeel warmer is. Waar is mijn korte broek???

We wachtten even op de tassen en die kwamen gelukkig lekker snel, dus konden we meteen naar het verhuurbedrijf voor de auto. We moesten even wachten, maar daarna worden we zeer vriendelijk en heel relaxt geholpen. We hebben een full-size sedan besteld, maar ze proberen ons te upgraden naar een SUV. Nou hadden we op het vaste land een full-size en wat de kofferruimte betreft was die echt ruim genoeg en we hadden dat al vastgelegd. Meer geld hoeft het ons dus niet te kosten. We houden dus voet bij stuk en wijzen de SUV af, ook als ze omlaag gaan met de prijs. Alles wordt in orde gemaakt, we kunnen 4 chauffeurs opgeven (dat kost wel tijd, want al die namen moeten in het systeem).

Intussen staat er achter ons een rij, je wilt het niet weten. Die mensen hebben net even langer moeten wachten op de koffers. Als we klaar zijn, stappen we naar buiten op zoek naar de auto. Komen we dus toch bij een SUV uit. Shit. Terug naar binnen om te vragen. Nee, het was echt goed, maar ze had niets gezegd om het een soort verrassing te houden. Ja, dus eigenlijk hebben we de SUV nu zónder extra te betalen. Blijkbaar was er geen full-size beschikbaar. Mazzeltje dus. We rijden nu dus in een heuse Pontiac Torrent. Gave kar wel.

Riny begint met rijden, want hij is hier van de zomer ook geweest en kent redelijk de weg en wij helemaal niet. Het duurt inderdaad best lang en ondertussen wordt het ook donker (da's jammer, dan zie je niet zo veel meer). Al met al rijden we meer dan twee uur en dan eindelijk komen we bij de stulp van Marcel en Sue aan. Het hek staat open en dus kunnen we zo het terrein op. Er is een speciaal plekje voor dit soort gelegenheden en dit wisten we natuurlijk omdat we foto's hadden gekregen van ze. Met dat we uitstapppen komen Marcel en Sue naar buiten. We krijgen nu alsnog een kettinkje om en worden hartelijk welkom geheten op Hawai'i. Fantastisch om hier nu eindelijk te zijn. We zien niet veel, want hier is het 's avonds nog DONKER. We drinken wat en praten (te) veel. Ondertussen wordt er steak gebbq't en gaan we even later heerlijk eten. Daarna nog een lange avond gemaakt met natuurlijk (te) veel bier en ook veel verhalen. Morgen begint ons bierweekend.

Vrijdag 2 november

TII telescoopVandaag begint het bierweekend. We hebben nog geen idee wat Marcel geregeld heeft, maar we staan redelijk op tijd op. We moeten spullen meenemen voor 2 nachten, want we blijven niet in de Hilo omgeving. Om te beginnen gaan we naar de winkels om even groot in te slaan. Vooral veel bier gaat er mee. Verder lekkere steaks voor op de BBQ en allerlei andere zaken voor een weekendje uit. Daarna gaan we om te beginnen de berg op waar Marcel werkt. De hoogte zal net iets meer dan 4000 meter bedragen, maar we stoppen eerst bij het visitor center op 3000 meter hoogte. Daar wordt je aangeraden een half uurtje te blijven om een beetje aan de hoogte te wennen. Daarna gaan we verder, maar onze huurauto, die niet over vierwielaandrijving beschikt wordt hier achtergelaten en ingeruild voor een wat stoerdere auto van Marcel's werk. We rijden over een, voor een groot deel, ongeasfalteerde weg naar de telescopen. Marcel leidt ons rond bij de telescopen en hij kan ze ook laten kantelen enzo. Dit is echt gaaf. Eén nadeel: om het krimpen en uitzetten van die zeer gevoelige apparatuur zoveel mogelijk te voorkomen, wordt deze in dezelfde temperatuur gehouden als de buitenlucht en geloof me, dat is koud op deze hoogte.

TII Kona BreweryHet weer werkt absoluut niet mee, en onderweg geeft Marcel al aan dat er zo hoog nooit (zolang als hij hier nu werkt) eerder wolken hingen, laat staan dat het regende. Dat was wel een beetje jammer. Dat en het feit dat ik nu echt ziek begin te worden.

Tijdens de rondleiding begin ik echt te rillen alsof ik koorts heb. Dat zal dan ook wel. We zijn min of meer tijd gebonden en op een gegeven moment besluit Marcel dat het tijd is en dat we naar beneden gaan. Lijkt mij prima. Tijdens die autorit ben ik echt totaal verkleumd, maar wel blij als we weer bij het visitor center zijn. Daar wisselen we even van auto en bedenk ik me dat ik ook nog niet geluncht heb. Ik koop daar dus even snel een havermoutreep en een kopje soep, dat je buiten in de magnetron kunt opwarmen. Daarna voel ik me weer een beetje mens worden. Behalve de hoofdpijn en spierpijn, die blijven.

We gaan nu langs de andere kant van de berg naar beneden en komen daarmee aan de zonnige kant van het eiland. Dit is de Kona kant. Dat is ook waar het vliegveld ligt. Vlakbij Kona rijden we een soort, nou, noem het maar een Center Parksterrein op. De huizen zien er totaal anders uit, maar het idee is een beetje hetzelfde. Wij hebben daar een appartementje gehuurd voor het weekend en daar gaan we nu eerst heen.TII logo kona Brouwerij

Zodra we zijn aankomen en de spullen een beetje het huisje in zijn gedragen, ga ik eerst even liggen met een aspirientje. Na ongeveer twee uur ga ik er maar weer uit en voel ik me in ieder geval weer een stuk beter. Zitten ze net op het balkon lekkere steaks te BBQen. Ben ik even mooi op tijd. Dan gaan we binnen dineren (voor buiten is een stoel te weinig) en hebben we echt een hele goede maaltijd. Na de maaltijd nog een tijdje gezellig op het balkonnetje, maar lang duurt dat niet. Na 22:00 uur mag je geen herrie meer maken en daar is ook echt een controle op. We worden gesommeerd om zachter aan te doen. Nou ja zeg! Uiteindelijk maken we het ook niet te laat en ik ben blij dat ik onderuit in bed kan.

Zaterdag 3 november

Vandaag staan we rustig op. Lekker ontbijtje met zijn allen en daarna gaan we de shops van het parkje even bekijken. We lopen daarna nog even verder door het Mariott hotel heen en komen zo aan de oceaan. Hier is het heerlijk. Maar eerst staat het bier-uitje op het programma. Er is hier in Kona een Brouwerij. Deze heet ‘The Kona Brewing Company’ en is een ‘Brewery en Pub’. Dat is de brouwerij waar we naar toe gaan. We hoeven daar pas om een uurtje of drie te zijn, want dan begint de rondleiding. Voor die tijd gaan we dus eerst even lunchen in Kona en daarna lopen we wat langs de winkeltjes. Als blijkt dat er ook een Hardrock café is, besluiten we daar ook nog even langs te gaan. Na een bezoekje hieraan blijkt dat de tijd toch wel snel gaat en moeten we ons alsnog haasten.

De brouwerij is niet ver en we zijn er dan ook 10 minuten voor tijd. We registeren ons en worden op het moment dat de rondleiding begint, opgetrommeld. Dan de rondleiding. Ze maken redelijk wat verschillende bieren hier en daarvoor heb je ingrediënten nodig. Die laat de gids ons eerst zien terwijl we nog lekker buiten in het zonnetje staan. Dan gaan we de echte brouwerij binnen en wordt in een noodtempo ongeveer verteld wat er zoal gedaan wordt. Uiteraard kennen wij dit proces al door en door (waarschijnlijk beter dan onze gids) en weet ie ook niet op alle vragen een antwoord. Na de brouwerij worden we nog een koelcel in geleid en daar is het koud! Nou daar staan de vaten massaal opgesteld. Leuk. Dan is de rondleiding al afgelopen. Als dat bij elkaar 10 minuten geduurd heeft, dan is het veel.TII team 2

Maar na zoiets worden de biertjes altijd geschonken voor het proeven. Zo ook hier. De gids haalt 4 pitchers binnen, allemaal gevuld met een ander bier en die mogen op. Erbij krijgen we van die hele kleine plastic bekertjes om te kunnen proeven. Ik denk dat er al met al een man of 20 aan de rondleiding mee deed, en die willen allemaal ook even proeven. Na de proefronde staat het programma ook al vast: we gaan hier, buiten op het terras, eten. Daar worden natuurlijk ook de nodige biertjes bij gedronken en zo hebben we een gezellige avond. Daarna weer terug naar ons appartement en nog even lekker daar bijkomen en dan naar bed, want morgen gaat het programma weer vroeg verder.

Zondag 4 november

Vandaag vroeg op en wel hierom: we komen niet meer terug in het appartement en moeten uitchecken en we moeten vóór half negen op het strand zijn. Met vereende krachten en de hulp van wekkers, lukt het allemaal wonderwel. We weten nog niet wat het volgende onderdeel is, maar we staan om kwart over acht op het strand. Daar doet Marcel wat meer uit de doeken: we gaan in zo'n typische smalle lange kano varen die aan één kant zo'n hulpdrijver heeft (outrigger canoe). Gaaf, en nog wel op de oceaan! Al snel komt ook Matt erbij en hij is degene die ons gaat uitleggen wat we moeten doen. Daarnaast zal hij achter in de boot zitten om in de gaten te houden of alles wel goed gaat.

TII Outrigger CanoeWe staan nu op het strand van een baai en we moeten om te beginnen onze boot in het water brengen. Daar is een speciaal karretje voor en die halen we eerst van de waterkant en vervolgens moet de boot van zijn vaste steunen af getild worden en daarop gelegd worden. Dan moet het gevaarte, dat zomaar 20 meter lang is, naar de waterkant gereden worden en daar netjes in het water terecht komen. Met de aanwijzingen van Matt lijkt het niet zo'n grote klus. Ik stond een beetje vooraan en daar sta je dus ook het diepst in het water. Mijn T-shirt is dus al half nat.

Met enige moeite stappen we in en kunnen we beginnen met peddelen. Iedereen (6 man) beschikt over een halve peddel en de beginpositie is dat nummers één, drie en vijf, links beginnen met peddelen en nummers twee, vier en zes, dat rechts doen.

Nummer één bepaalt het tempo en nummer twee probeert dit ook aan te houden. Dan kunnen de nummers drie tot en met zes zich qua snelheid aan de eerste twee houden. Aangezien je niet constant aan één kant van de boot kunt peddelen zonder heel moe te worden, is er ook een codewoord dat regelmatig door iemand in de boot geroepen moet worden. Zodra dit woord klinkt, maak je de slag af waarmee je bezig bent en maak je daarna nog één hele slag. Dan wissel je de peddel in je handen en ga je in hetzelfde tempo aan de andere kant van de boot verder. Nou moet je je voorstellen dat we ondertussen over een bodem gaan met allerlei koraal onder je. Je kunt dat heel mooi zien, want echt diep is het niet. Je ziet ook allerlei tropische vissen. Op een bepaald moment wordt er zelfs nog een zeeschildpad gespot en kunnen we daar met z'n allen even van genieten. Nee, dit is heel leuk!

Zo varen we een aantal keren een rondje, waarbij er steeds iemand aan de kant blijft. Er is tenslotte maar ruimte voor 6 man en Matt moet ook mee. Tijdens één van deze wissels helpen we een ander stel mensen met zo'n zelfde boot om de boot op het land te krijgen, aangezien ze in die boot met wat minder mensen zitten. Na dit tussendoortje gaan we weer verder.

Als laatste blijf ik aan de kant. Ik heb dan steeds helemaal voorin gezeten en een echt prachtig uitzicht gehad. Dan is het op een gegeven moment genoeg en moet ook onze boot weer op het land. Dat hebben we al een keertje geoefend, dus nu kost dat veel minder moeite.

Nu hebben we alle tijd om te gaan zwemmen in de oceaan en ik zie dat ze drie snorkelsets hebben meegenomen. Nou, daar heb ik wel zin in, zeker nadat ik net gezien heb dat hier zoveel moois onder water zit. Goed, snorkeltje op en gaan. Sue is al in het water en ook Mariëtte volgt. Nou, dat is geweldig zeg. Allerlei prachtige vissen in allerlei grootten en kleuren. Wauw. Ik ga zo een beetje op mijn gemak door het koraal en op een gegeven moment kom ik een enorme zeeschildpad tegen. Het beest is zeker een meter lang. Die doet zich te goed aan de gewassen die op de rotsen groeien. Even later zie ik dat-ie een kleine kopie bij zich heeft. Misschien een vrouwtje? Ik roep snel Sue en Mariëtte erbij en zo kunnen we een tijdje met die schildpadden optrekken. Is dat niet mooi?

Na het zwemmen blijven we nog een lekkere tijd aan het strand hangen en maken we iets zeldzaams mee. Zelfs aan de Kona kant regent het nu een beetje. Het stelt niet veel voor en het is ook zo weer over, maar toch. Trouwens, als je nu naar de bergen kijkt dan zie je dat het daar niet een beetje regent!. Heeft nog geen zin om weg te gaan. Na een lunch aan het strand en voor sommigen van ons al een biertje wordt het zo langzamerhand tijd om weer terug te gaan. We kleden ons om en verzamelen de zooi om het weer naar de auto's mee te brengen. Dan stappen we in en gaan we op weg naar ‘huis’.

We nemen opnieuw de weg tussen de bergen door. Dit is de kortste weg, maar bepaald niet de beste weg. Man, daar mogen ze wel eens een nieuw asfaltlaagje op aanbrengen.

Tegen het avondeten zijn we thuis en er wordt opnieuw gebruikt gemaakt van de BBQ om het vlees klaar te maken. Heerlijk. Beetje sla erbij. Helemaal top! Verder nog een gezellige avond gehad, maar Marcel haakt redelijk vroeg af. Hij moet tenslotte weer vroeg werken.

Tot zover het verslag van ons bierweekend. Het hele gezelschap is nog een paar dagen gebleven om Hawai'i verder te verkennen.

Peter

Terug naar overzicht