Ben Bierbrouwen

Het is al weer november. De wedstrijd zit erop, de feestdagen komen eraan. Bieren zitten in de fles. In mijn vorige column liet ik u zien dat ik van boeken houd. Maar niet alle boekenwijsheid moet je toepassen in je eigen brouwerij. Zo leerde ik uit de literatuur dat je echt met brouwzouten zou moeten werken als je mooi bier wilt maken.  De werkelijkheid ligt wat subtieler. Voor de wedstrijd IPA zou een beetje gips de bitters versterken. Nu, als ik iets niet had moeten toevoegen dan was het wel dit!

Het kan misschien voor een Engelse IPA ‘lekker’ zijn (die zijn soms intens bitter, brrrr), maar de bitters worden zo hard dat het geen geniet bier meer is. Je raakt ook je mooie aroma’s ermee kwijt. Kortom, toch meer proefondervindelijk werken en dus op zoek gaan naar gedemineraliseerd water en dat mengen met ons kraanwater en verder niets toevoegen. Dat levert dan misschien een mooie IPA op. In ieder geval beter dan de IPA voor onze wedstrijd…

Meer teleurstellingen kwamen er deze periode uit het vat. Mijn tripel heeft een vieze ‘neus’. Ik vrees dat er een bacteriële meelifter aanwezig is, die snel nog even een eigen inbreng aan mijn bier heeft gegeven. Eentje die ik niet kan waarderen. Ik probeer het, tegen beter weten in, een tijdje later nog eens, maar ik vrees dat alleen het riool van dit biertje gaat genieten. Tja, soms zit ’t mee, soms tegen…

Maar daar staat een hele mooie hefe weizen tegenover, waar ik nu veelvuldig van geniet. En de bibliotheek thuis groeit. Alleen zal ik dat wat ik lees meer met een korreltje zout gaan nemen. Oei, alweer zo’n brouwzout, voorzichtig mee omgaan, al heb ik het hier over lezen…

Proost, Ben