Over smaak valt niet te twisten

In het Duits klinkt dat nog mooier: “Über den Geschmack lässt sich nicht streiten”. Daaraan moest ik denken toen ik een flesje van mijn “Engels bitter” (brouwdag 4 oktober) aan een kennis had gegeven. Hij heeft een bierwinkel, hier in Gouda. Hij vond het beter smaken dan een flesje origineel “Engels Bitter” uit zijn eigen winkel. Hij miste eigenlijk een beetje “romigheid” in “mijn” Engelse bittertje.

Wat is dan die “romigheid” ? Hij kon het ook eigenlijk niet goed weergeven. Dàt is nu precies datgene waarover je maar niet moet gaan twisten. Smaak behoort tot onze primaire ervaringen.

Smaak in de breedste zin van het woord ontwikkelt zich in de loop der jaren door een zeer complex samenspel tussen eetgewoonte, ervaring, acceptatie en alle geurimpressies die je in de loop van je leven meemaakt en ontdekt. De smaak is een combinatie van geuren die je waarneemt en het proeven van zoet, zuur, zout, en bitter, die door het oproepen van herinneringen uit het verleden een herkenning teweegbrengt. Vanuit deze herkenning geven wij alles wat wij ruiken en proeven een naam, bijvoorbeeld “suikerzoet”, “zout als de zee”, “het lijkt in de verte op aardbeien”, “bitter als een medicijn”. We geven de smaak ervaring door in de vorm van een vergelijking. Zo heeft iedereen wel een mate van herkenning in alles wat je proeft en ruikt.

Ik nodig ’t Wort Wat-leden uit aan te geven wat zij onder de romigheid van een Engels Bitter verstaan. Reacties naar mijn e-mail adres: jpbylard@planet.nl Ik bundel ze wel en publiceer het in een volgend clubblad.

Waar het in feite om gaat is dat je van je biertje kunt/moet kunnen genieten.