Een smoesje nodig?

In mijn jonge jaren ben ik eens een keer doodziek geworden na het drinken van één flesje bier. Ja, ééntje, dat was alles! Twee vrienden hebben mij, op een èchte scooter met buddyzadel, naar huis gebracht. Ik zat tussen hen in als een plak kaas tussen twee boterhammen. Ze hebben me boven de w.c. gezet, uitgekleed en in bed gestopt. Mijn ouders hebben er niets van gemerkt. Jaaaaren lang heb ik daarna geen bier gedronken.

Dat is wel veranderd hoor. Eén biertje per dag, bij uitzondering twee, is mijn inname. Ik hoef ook voor déze inname niet bang te zijn voor een bierbuik. Een verschijnsel dat ik bij de club ook niet in overmate kan waarnemen.

Nu schijnt uit studies in 2012, van Deense en Nederlandse onderzoekers, dat de relatie: “bier – bierbuik” niet aantoonbaar is. Je kan wèl dik worden door de alcohol maar dat geldt ook bij andere alcoholische dranken. Ja, ook bij wijn. Een drank die zo’n gezond imago heeft. Het gaat er natuurlijk om hoeveel je drinkt. Drie, vier pijpjes per keer is in ieder geval meer dan een fles wijn. En er zijn bierdrinkers die daar nog gemakkelijk overheen gaan. Het bekende: “te …”.

Uit dat onderzoek is ook gebleken dat je bij het drinken van bier o.a. diverse vitamines B binnen krijgt. Eén ervan is ADH of wel foliumzuur. Nee, géén ADHD, dat kan je wèl krijgen door tevéél bier te drinken. Gelukkig is dat ADHD-gedrag tijdelijk en hoef je niet over te stappen op Ritalin. Foliumzuur (vitamine B11) is nodig voor de groei en goede werking van het lichaam en voor de aanmaak van witte en rode bloedcellen. Bij zwangere vrouwelijke bierdrinksters is foliumzuur goed voor hun ongeboren vrucht.

Nu brouw ik kleine partijen van 10 liter. Die gaan vlug op, door mijn drankgebruik en door de gasten die meedrinken. Ik kan dus vaak aan het brouwen slaan. Wanneer er dan iemand zegt: “Ben je alwéér aan het brouwen?” dan kan ik riposteren: “Ja, bier is lekker, maar ik doe het voornamelijk voor mijn gezondheid”.