Delirium, mei 2013

(kennelijke) Staat

Koninginnedag, of was het koningsdag? Of zeg je dan koningedag? Anyway. Het was feest in Amsterdam. Dáár gebeurde het. En ik was erbij. Oranje hoed op, oranje zonnebril, oranje T-shirt, oranje korte broek, oranje sokken, oranje gympen, en natuurlijk rood wit blauwe schmink op. Kortom, gekleed als een debiel liep ik in de stad en het mooie was dat ik niet eens opviel! Maar ik kan nu zeggen dat ik erbij was.

Natuurlijk is dit alles vermoeiend. Ik moest vroeg aanwezig zijn om een mooi plekje te hebben en daarna lang wachten, maar dan heb je ook wat. Prachtige ceremonie en veel blije mensen om me heen. Fantastisch feest natuurlijk. Toen het eindelijk voorbij was, had ik wel trek in een biertje en bovendien moest ik ook wel dringend naar het toilet.

Ik liep wat door de stad, maar het was natuurlijk moordend druk overal! Wat een mensen. Op straat had ik al een biertje gescoord bij een tentje, maar dat smaakte nergens naar. Misschien was het wel evenementen bier. De druk op de blaas werd steeds hoger. Dus ik week af van de hoofdstraten en begaf me in de wat kleinere straatjes. Daar vond ik een kroegje waar het acceptabel was en kon ik tenminste even naar het toilet. Daarna heb ik er nog een biertje gedronken, maar het was me er toch te druk.

Ik ging weer naar buiten en liep verder door de stad en kwam in steeds rustiger straatjes. Het centrum lag inmiddels vér achter me. Het volgende kroegje wat ik tegenkwam was veeel rustiger. Het was een “biker” café, want er stonden nogal wat motoren buiten. Mij maakt het niet uit, want ik ben zelf ook een motorrijder.

In de kroeg was het redelijk donker en ik stapte naar de bar. Ik bestelde een biertje en kreeg een Heineken pilsje. Kon ook niet anders in Amsterdam natuurlijk. Ik zat naast een forse bebaarde en getatoeëerde man aan de bar. Op de één of andere manier zagen hij, en nog enkele andere gasten, er bekend uit. Dat vond ik vreemd omdat ik nog nooit in die kroeg geweest was. Ik raakte met de man naast me in gesprek en ik deed mijn beklag over het bier. Ik ben zelf namelijk niet echt gek op Heineken. Hij zei er niet veel over, maar dronk zelf ook bier van de tap, Heineken dus. Hij leek er in ieder geval geen problemen mee te hebben. Op een gegeven moment moest ik weer naar het toilet en toen ik terug kwam stond er een nieuw biertje voor me. De onbekende had me een biertje geregeld.

Dit biertje smaakte helemaal vreemd, maar ik was inmiddels te ver heen om me er druk over te maken. We zaten geanimeerd te praten en ik heb nog me nog een aantal keer negatief uitgelaten over het bier. Had ik dan maar niet gedaan…

Vreemd genoeg leek iedereen vrij stil en om de één of andere reden leken ze ergens op te wachten. Daarbij wierpen ze steeds heimelijke blikken mijn kant op en dan smoesden ze wat onderling. Ik voelde me steeds minder op mijn gemak. Ik voelde me ook steeds zwakker worden en ineens ging mijn lichtje uit. Ik zakte in elkaar en ik heb geen idee wat er daarna is gebeurd.

Toen ik weer wakker werd, lag ik ergens in één of ander achterafstraatje in de goot. Het was donker en ik schat ergens midden in de nacht. Het bleek ook niet meer dezelfde dag. Navraag leerde me dat er drie dagen voorbij waren! Vreemd was dat ik een enorme pijn op mijn buik had. Ik haalde mijn oranje T-shirt omhoog en probeerde te zien wat er aan de hand was. Er was niet genoeg licht maar het voelde raar aan. Er leek ook een stuk metaal op mijn buik te liggen. Geen idee wat het was. Ik ben opgestaan en gaan lopen. Mensen die ik tegen kwam keken verschrikt op als ik langs kwam. Wat is er toch aan de hand?

Ik liep langs een pand met een spiegelende gevel en zag toen in het straatlantaarnlicht dat mijn T-shirt een grote bloedvlek vertoonde. Ik deed het shirt omhoog en schrok me dood! Die gasten uit de kroeg hadden me onder zeil gebracht en daarna naar een Tattoo/Piercing shop gebracht. De één of andere artiest had vervolgens een enorme Heineken reclame op mijn buik gezet. Daarbij was in het centrum, zo rond mijn navel, zo’n bar bierdop opener vast gepiercet. Je kent die openers wel. Die zitten soms aan de bar en je kunt er makkelijk een kroonkurkje mee van een flesje afhalen.

Ik heb er wel even aan moeten wennen en ik denk dat ik voorlopig ook niet meer naar openbare zwembaden ga. Volgens de dokter kan het geen kwaad en hij raadde me aan er niet aan te gaan pulken. Ik moet eerst de wonden maar laten helen, zei ie. Ik kan dus voortaan iedereen die een biertje open wil hebben, van dienst zijn.

Proost!