Kei voor John

De “Kei van de Haarlemmermeer”.

Wat is een kei? Volgens Wikipedia is een kei een granulair ('korrelig') afzettingsgesteente. De korrels zijn grover dan die van stenen en fijner dan die van blokken. Grote keien komen we nog tegen in Drenthe, waar ze in groepen en gestapeld de hunebedden vormen. De meeste daarvan stammen uit de nieuwe steentijd, ongeveer 3200 jaar voor onze jaartelling.

Verder kennen we in Nederland dan nog de kei van Amersfoort, een grote steen, waaraan de stad de bijnaam Keistad en haar inwoners de geuzennaam Keientrekkers te danken hebben. In 1544 werd al een "grooten keeselsteen" bij de Waelberch (http://nl.wikipedia.org/wiki/Amersfoortse_Kei - cite_note-0) aan de weg van Amersfoort naar Utrecht vermeld. De Amersfoortse Kei weegt 7157 kg, heeft een hoogte van 2 meter en een omtrek van 5,25 meter. Vele keien zijn al in de prehistorie ontstaan en via het oprukkende ijs in de ijstijd in ons land terecht gekomen. Sommigen liggen hier al 150.000 jaar.

De kei waar we het hier over hebben is de kei van de Haarlemmermeer, die iets kleiner van omvang is. Rond de 1,65 meter hoog, ongeveer 70 centimeter in omvang, weegt ieder geval minder dan 7157 kg en is bijna 65 jaar oud. De meeste Wort Watters hebben deze kei leren kennen via de stichting “Meerwaarde”, waarvan ons clubhuis “de Boerderij” in Hoofddorp een onderdeel is. In een geschreven stukje over zwerfkeien kwam ik de volgende zin tegen; “Eeuwen later stonden de steunbalken bij oude boerderijen vaak op grote keien”. Hoe toepasselijk geciteerd, en tot voor kort gold dat nog.

Maar deze kei is ook een beetje onze kei geworden, net zo als de Amersfoorters hun kei hebben. Deze kei heeft in het bestaan van ’t Wort Wat zeker zijn steentje bijgedragen. Afgelopen vrijdag, 25 maart 2011, hebben wij onze kei een replica van zichzelf, een klein keitje, gegeven, als dank voor zijn keiharde inzet voor onze vereniging. Altijd heeft hij een koelkast vol met lekkere bieren en kwam geregeld, tot ieders aangename verassing, met geheel nieuwe bieren op de proppen. Vele gezamenlijke brouwdagen heeft hij begeleid en nooit was het hem een grote moeite om de helpende hand toe te steken of met een oplossing voor een probleem te komen. Een kei in de branding! Echter, dat helpen bij brouwdagen heeft deze kei toch niet onbewogen gelaten. Op een gegeven moment ging hij zelf ook bier brouwen, en zo ging de zaak aan het rollen, de kei werd uiteindelijk lid van ’t Wort Wat!, en na wat ervaring te hebben opgedaan voelt onze kei zich in het zelfbrouwen de koning te rijk, of liever gezegd de kei-zer te rijk.

In Nederland is het zo geregeld dat ook keien bij het bereiken van een leeftijd van 65 jaar met pensioen mogen gaan. En ook onze kei heeft te kennen gegeven dit te zullen gaan doen. Wel blijft onze kei lid van ’t Wort Wat en als vrijwilliger werkzaam bij de stichting Meerwaarde, zodat hij toch nog actief bezig kan zijn in ons clubhuis tijdens de clubavonden. Dat geeft deze kei glans!

Onze kei trekt er graag op uit en heeft daarvoor speciaal een camper gebouwd, het kamperen zit hem in het gesteente. Maar straks, halverwege juni, gaat onze kei een nieuw avontuur tegemoet. Onze kei gaat zich verplaatsen van Haarlem naar Santiago de Compostella, in het noordwesten van Spanje. Dit is een afstand van ongeveer 2.500 km. Daarna wellicht nog verder Spanje door, naar Valencia, alwaar ze aan de kust een groot keienstrand hebben. Niet dat hij zich laat voortbewegen door een ijsmassa, zoals in de ijstijd. Nee, hij gaat op de fiets! Samen met zijn vrouw Anneke, en dat voor zo’n 3 maanden. Ja, zo wordt hij toch nog een echte zwerfkei! 

John, wij nemen geen afscheid van elkaar, maar toch wilde ik even stilstaan bij het feit dat je 65 jaar wordt en met pensioen gaat. We danken je in ieder geval voor je bewonderenswaardige inzet over de periode, dat wij elkaar kennen. Als Wort Watters hopen we dat je met je vrouw Anneke een onvergetelijke reis op de fiets mag beleven. Denk om die keienpaden daar in noord Spanje, voor je het weet heb je zadelpijn en moet je voortijdig bij een kroeg stoppen. Na augustus hopen we je weer te treffen en te vernemen hoe je dit avontuur beleefd hebt. Ik zou zeggen neem een paar extra grote fietstassen mee, zodat je van die lekkere biertjes mee terug kunt nemen.

John Gouwerok, de kei van de Haarlemmermeer, een hele fijne tijd toegewenst. 

Jan Wurpel.