Roostermolen

Het begon allemaal met 5 kilo gedroogde koffiebonen. Deze had ik samen met Rob Hagen gekocht in de binnenlanden van het eiland Sulawesi in Indonesië. Mijn idee was deze zelf te gaan roosteren. En als je koffiebonen kunt roosteren, kun je ook gerst roosteren.

Mijn opstelling is gemaakt van een verfblik van 5 liter. Met behulp van een aluminium hoekprofiel heb ik een houder gemaakt waar het blik in kon liggen. In deze houder heb ik gleuven gezaagd zodat ik het blik op verschillende hoogtes boven het vuur kon instellen. De houder is gemaakt om op het frame van de brander geplaatst te kunnen worden.

In het midden van de bodem en de deksel van het verfblik boorde ik een gat om een draadstang doorheen te schuiven. Die fungeert als een as waar het blik omheen kan draaien. De draadstang is met moeren aan de bodem vastgemaakt, zodat de deksel nog geopend kan worden. Aan het uiteinde van de draadstang is met een bout de handgreep van mijn moutmolen bevestigd.

Om de koffie in het blik goed te laten mengen zitten aan de binnenzijde vier aluminium hoekprofieltjes bevestigd. Met popnageltjes zijn deze vastgezet. Op de foto is te zien dat het een eenvoudige opstelling is.

Zoals een Engels gezegde luidt “the proof of the pudding is in the eating”, vulde ik de roostermolen met koffiebonen. Niet te veel zodat er nog wat overblijft voor een tweede poging. Opwarmen van de bonen gaat zeer langzaam. Het blik moet daarbij steeds langzaam worden rondgedraaid. Omdat het mij wat te lang duurde heb ik het vuur wat hoger gezet. Resultaat was dat in een ogenblik de bonen te heet werden en vlam vatten. Dat resulteerde in een enorm rookgordijn, maar ook compleet verkoolde koffiebonen. Bij een tweede poging heb ik het iets rustiger aangedaan. Het resultaat was geroosterde bonen. Het volgende probleem dat ik tegenkwam was dat ik niet over een koffiemolen bleek te beschikken. Dat had ik natuurlijk kunnen voorzien, maar ja, alle begin is moeilijk. Met mijn moutmolen heb ik uiteindelijk de koffie gemalen. Resultaat was geurige bak koffie.

De eerste stap was gezet en nu was het tijd voor deel twee: roosteren van mijn eigen gerst. Hier kan ik kort over zijn. Ook daar had ik namelijk niet het geduld om de granen langzaam te laten roosteren. Resultaat was weer een enorm rookgordijn en verkoolde gerst. Mijn brouwcollega’s hebben me ervan moeten weerhouden om de zwart verbrande gerst alsnog in mijn bier te deponeren.

Tot zover mij activiteiten. Ooit zal ik weer verder gaan met dit experiment. Mocht er iemand zijn die wel goede resultaten heeft behaald met het roosteren van gerst, dan verneem ik het graag.