Brouwerijbezoek: De Alfa brouwerij

In het kader van een weekendje uit met Riny & Ria, zijn we begin september een weekend in het buitenland geweest. Ergens nèt onder Eindhoven ga je de grens over en kom je in Limbabwe. Gelukkig is ook hier de grenscontrole tot een minimum terug gebracht en kun je met 120km/u het land binnenrijden. De organisatie lag dit jaar bij R&R en Li en ik wisten dus niet waar we heen gingen. Dat hoefde ook niet want we reden mee op de achterbank. Na wat oponthoud op de A2 in Nederland, verliep de reis verder vlot. In Limbabwe zelf hebben ze best wel goede wegen, maar blijkbaar geen geld om er auto's voor te kopen. De wegen zijn er vreemd rustig. Na een tijdje kwamen we nog voorbij Stein en begon ik me af te vragen of je nog veel verder kunt zonder België in te rijden. Het viel mee, want het doel bleek Valkenburg te zijn. Het plaatsje dat tot voor kort een eigen witbier had. Bij aankomst bleek dat Riny speciaal gezocht had naar een hotel met “live music”. Klein gezellig ding, die ook nog een eigen parkeer garage bleek te hebben, waar je de auto kwijt kon voor € 10,-. Waar vind je dat nog? Bovendien had de eigenaresse zich gespecialiseerd in de Cajun keuken. Dat zag er veel belovend uit. Hier kom ik later op terug.

Nou ja, wat doe je in Valkenburg? Een paar verplichte nummertjes zoals natuurlijk het kasteel, of liever de ruïne en daarna de mergelgrotten. Met wat fantasie zie je bij de ruïne de ridders nog lopen. Kunnen ook toeristen geweest zijn. Het was prachtig weer en als je klaar bent met de ruïne, kom je vanzelf langs het terrasje bij de uit/in-gang. Daar dus eerst maar een Palmpje gedronken. Helaas hadden we een combi-kaartje gekocht en móesten we dus nog wel naar de mergelgrot. Je kunt niet alles hebben. Overigens kun je dit beter andersom doen en alleen een kaartje voor de grot kopen, aangezien de uitgang daarvan je meteen op het terrein van de ruïne brengt. Vreemd hoor. De grotten zijn koud (12º) en donker, hoe kan het ook anders. Best wel een groot gangenstelsel als je bedenkt dat het voor een groot deel met de hand werd uitgehakt. Er zijn hier en daar echt prachtige wandtekeningen gemaakt en omdat mergel zich makkelijk laat bewerken, zijn er ook een paar prehistorische dieren uitgehakt. Er is zelfs een geheime gang naar het kasteel die pas in de jaren 30 van de vorige eeuw werd her-ontdekt.

De ruïne en grotten waren onderdeel van een wandeling die we begonnen waren, maar nooit hebben afgemaakt. Op het programma stond voor het diner een bezoek aan het casino en een gezellig avondje, maar het was zulk mooi weer dat dit punt spontaan veranderd werd in het bezoeken van meerdere terrassen om er de kelen te spoelen. Het eten werd nu genuttigd bij ons eigen hotel, omdat we allemaal wel eens van dat Cajun food wilden proeven. Ook hier konden we lekker buiten zitten en hebben we een heerlijk combinatiegerecht voor 4 personen gegeten. Het Cajun karakter wordt voornamelijk bereikt door gebruik te maken van speciale kruiden, maar volgends de kokkin dus niet de kruiden die je hier standaard koopt als Cajun. Nee, zij had daar een eigen leverancier voor. Uiteraard werd onze maaltijd vergezeld van enkele biertjes. De live music ging niet door, omdat ik meen de gitarist van de band zich afgemeld had. Daar zat de eigenaar niet mee, want die zette een mini karaoke op, waarbij hij zelf de meeste nummers zong. Op een gegeven moment zijn we binnen gaan zitten en daar hingen van die monitoren waarop je de tekst mee ziet lopen en met wat bier op, ga je dan toch automatisch een beetje mee zitten bangen.

De volgende dag was veel belangrijker, want we zouden een stukje gaan lopen en daarbij de Leeuw brouwerij bezoeken. Na een korte wandeling, Valkenburg is nou eenmaal niet zo groot, geconstateerd dat hier nu echt helemaal niets meer te beleven valt, want het is gewoon dicht voor publiek en er wordt ook al niet meer gebrouwen. Later gaf de eigenaresse van het hotel nog wel aan, dat het tot museum gemaakt zal worden. De Leeuw brouwerij ligt aan een straat die beslist betere tijden gekend zal hebben, maar nu is het helaas voornamelijk vergane glorie. Wel grappig is dat er aan de overkant van de straat een soort balustrade is of leuning of hoe je het ook wilt noemen, met bovenop een tijdlijn van de prehistorie tot nu, met een aantal belangrijke gebeurtenissen erop aangegeven. Dat ding is zomaar iets van 200m lang. En slechts het laatste stukje (metertje of twee) doet de mens zijn intrede. Doet je weer eens beseffen dat wij mensen pas heel kort bezig zijn met vuistbijlen maken en bier brouwen en dat we het bier beslist nog gaan verbeteren, tenzij we eerst de vuistbijlen gaan verbeteren en gebruiken. Ik geloof dat de ontwikkeling van vuistbijlen op dit moment voorop loopt, dus ik ben benieuwd waar dat eindigt. Voorlopig vind ik het bier niet slecht!

Volgende en belangrijkste onderdeel van dit weekend bevond zich niet meer in Valkenburg, maar in Schinnen. Gelukkig voorzien van een Garmin routeplanner, reden we soepel naar Schinnen om daar een omleiding aan te treffen juist in zo'n beetje het laatste en dus spannendste stukje van weg. Zo'n ding helpt je dan wel heel makkelijk verder. De Alfa brouwerij bevindt zich echt in de binnenlanden en je verwacht daar eigenlijk geen brouwerij. Klopt natuurlijk, want oorspronkelijk was het een boerderij. De familie Meens brouwt hier al 4 generaties bier met bronwater van eigen terrein. De vijfde generatie is er ook al, maar nog te klein om zich met het brouwproces te bemoeien. De eigen waterbron is inmiddels officieel erkend en daarmee één van de 10 bronnen die Nederland rijk is. Tja als er iets is om trots op te zijn, hoort Limbabwe natuurlijk wél ineens bij Nederland, nietwaar? De bron is 'zichtbaar' gemaakt in de vorm van een huisje met daarin rechtopstaande koperen pijp met 4 kranen eraan. Het beeld van dat huisje wordt ook gebruikt in de televisiereclame van Alfa. Het water is van oorsprong Duits, want het is regenwater dat 6000 jaar geleden is gevallen in de Eiffel. Gefilterd door heel veel grond, zodat het laatste beetje Duitse er ook echt uit is, wordt het gebruikt om een Nederlands bier te brouwen.

Er is daar een ruimte waarin de mensen ontvangen worden met een mooie bar en veel sta-tafels. In één van de hoeken staat een lage tafel met stoelen waaraan wij plaats namen. In de muren er direct naast zijn twee vitrine kastjes gemaakt met een paar mooie trofeeën en wat familiegeschiedenis. Het valt in de eerste instantie niet direct op, maar die tafel staat daar op de oude filterbodem van een eerder gebruikte brouwketel, misschien zelfs wel de eerste. Daar wordt verder in het geheel geen enkele aandacht aan geschonken en het lijkt wel alsof hij vergeten is. Ik hoop dat ze hem daar weer weghalen en in het museumpje gaan opnemen. Wat mij het meest verbaasde is dat iedereen voorzien werd van koffie met Limburgse vlaai. Zat bij de rondleiding waarvoor we € 10,- moesten betalen. Vond ik ineens een heel schappelijk prijsje. Daarnaast hadden we ook nog een kortingbon via een kratje Alfa, dus het was geen geld. De groep bestond uit ongeveer 60 mensen en we maakten de première van een nieuwe aanpak mee. Vroeger werden de groepen langs het hele proces meegenomen, dus eerst naar het bronhuisje, dan naar de brouwketels, via de lager tanks naar de bottelarij. Men heeft dat veranderd en nu krijg je eerst een film te zien. Duurt ongeveer 20 minuutjes en geeft een beeld van de geschiedenis van de brouwerij en het brouwproces. Wat ik in de film miste, was het feit dat al die flesjes een uniek nummer krijgen. Niets van gezien. Ook het “zegeltje” in de vorm van het etiket over het dopje wordt niet extra onder de aandacht gebracht. Dit lijken mij toch twee typische dingen van de Alfa brouwerij. De film maakt het geheel wel wat minder tastbaar…

Daarna werd de groep in tweeën opgesplitst en kreeg elke groep zijn eigen gids. In ons geval Huub. Jeroen nam de andere groep voor zijn rekening. Ze nemen je eerst mee naar het bronhuisje en vertellen dat dit één van de redenen is dat de Alfa brouwerij daar precies ontstaan is. Het water wordt ongefilterd gebruikt. Omdat de bron erkend is, mag er maar een beperkt hoeveelheid van gebruikt worden per jaar. Om dit te kunnen controleren, worden alle flesjes die de Alfa brouwerij verlaten voorzien van een uniek nummer. Op dit moment is de hoeveelheid nog voldoende, maar men timmert stevig aan de weg en er wordt steeds meer bier geproduceerd. Er is dan ook sprake van oprekken van het quotum dat gebruikt mag worden. Dit gaat uiteraard in overleg met de overheid.

Na het bronhuisje gingen we naar het brouwhuis. Daar wordt verteld hoe dit proces in elkaar zit. Volgende stop waren nog de lagertanks met filtreer installatie waar het gist eruit gehaald word en dat is het. Overigens kan er nog steeds een rondleiding gegeven worden met onder andere bezoek aan de bottelarij, maar dit moet dan wel van tevoren kenbaar gemaakt worden en dient dan ook 's ochtends plaats te vinden (en niet in het weekend).

Dan moet er gedronken worden. Dus terug naar de ontvangstruimte en plaats nemen aan de bar. Van de tap komen de pilsjes, maar daarnaast werden de super dortmunder met 7,5% en het bokbier van fles geschonken. Er was niet echt een beperking op de hoeveelheid die je mocht drinken en werd behoorlijk wat bier verwerkt. Ze hebben verder nog een winkeltje en die werd ook nog even open gedaan, zodat mensen die nog moesten rijden, zich het gerstenat in fles konden aanschaffen. Uiteraard was er ook nog de nodige promotieprullaria, maar daar hebben wij ons verder niet aan gewaagd.

Als laatste is ook nog een museum in opbouw, maar dat was nog niet klaar en ook nog niet toegankelijk. De eerste brouwketel is nog steeds aanwezig en zal een pronkstuk gaan vormen in het museum. Zoals ik al eerder zei, lijkt het mij logisch dat die filterbodem daar ook terecht komt. De enige beperking die werd opgelegd bij het drinken was tijd, want op een bepaald moment gaan ze gewoon dicht. Daarmee was dit bezoek ook weer ten einde en werden Riny en ik terug gereden door de dames, de schatten. Op zondag wordt de grens van Limbabwe ook niet bemand, dus geen vertraging van ondervonden. Onderweg terug werd nog besloten om het geheel af te sluiten met een etentje en zijn we gestopt bij restaurant de Rotonde langs de A2. Na het eten nog het laatste stukje terug naar Nieuwegein en dat was het dan weer.

Zoals het er nu naar uit ziet, speelt het volgende brouwerij bezoek zich af in Hawaii. Daar zullen we dan zeker verslag van doen.

Peter