Terug naar overzicht

Een nieuwe rubriek: Brouwerijbezoek

tww juni 2006
Door: Peter Hompe

Ik denk dat bijna ieder lid wel eens een brouwerij heeft bezocht, zónder zijn mede twortwatters. Het is de bedoeling in deze rubriek een beschrijving te geven van zo'n bezoek.

vaten cantillonIk zal zelf het spits afbijten met een beschrijving van brouwerijbezoek met ons zogenaamde "bierteam II". Het eerste bierteam was opgericht zonder mij en ik mocht er ook geen 'lid' van worden. Gelukkig was dit team geen lang leven beschoren en werd al snel bierteam II opgericht. Hieraan mocht ik gelukkig wél deelnemen. Ons  bierteam bestaat uit vier stellen.

Wat is het doel van ons bierteam? Elk jaar organiseert één van de stellen een weekendje uit. Hierin moeten een aantal zaken worden opgenomen: brouwerijbezoek, gezellig eten en uitgaan en iets cultureels. Het maakt niet uit waar (ter wereld) en zo komen we op veel leuke plaatsen terecht. Bierteam II bestaat uit 4 stellen, maar inmiddels is de samenstelling hiervan ook al weer veranderd.

Mijn eerste bezoek aan een brouwerij met dit team was huize Cantillon in Brussel. Dit was in 1992. Ik brouwde op dat moment al wel zelf bier met behulp van pakketten. Over het algemeen lukte dat goed. De club 't Wort Wat was toen zelfs nog niet opgericht. In ons eigen groepje dronken we wel al veel verschillende soorten commerciële soorten bieren.

De beurt voor het organiseren was aan Marcel en hij bedacht als bestemming een bezoek aan brouwerij Cantillon in Brussel. Het is al weer even geleden en het kan zijn dat ik het verhaal hier of daar niet meer helemaal goed in mijn geheugen heb staan. Op vrijdagmiddag reden we met twee auto's naar Brussel. We hadden kamers geboekt in het hotel Le Grande Cloche, dus moesten we dat eerst zien te vinden. Dat viel nog niet mee, want een tomtom was er toen nog niet. Iemand had gezegd dat hij het wel wist te vinden en voor je het weet rij je een straat in waarvan je denkt: volgens mij zijn we hier al geweest. Na een tijd zoeken, toch gevonden. We checkten in en brachten onze koffers op de kamers. Het hotel stelt niet veel voor, maar staat in het centrum en kost niet veel. Het feest kon wat ons betreft beginnen.

opslag cantillonHet bezoek aan de brouwerij zelf stond voor zaterdag op het programma, dus zijn we eerst maar eens wat gaan drinken. Brussel is een beetje een rommelige stad, maar het centrum is gezellig en er zijn zeer veel drinkgelegenheden te vinden. Na ook een hapje in het centrum, waarbij het gewoon moeilijk is om te kiezen wáár je gaat eten, zijn we op zoek gegaan naar een gezellig kroegje. Uiteindelijk zijn we tercht gekomen in de Pouchenellenkelder, een kroegje tegenover Manneken Pis. Pouchenellen zijn typisch Brusselse stangpoppen (zie Google). We zaten op het terras en dan zie je telkens busladingen Japanners of andere toeristen voorbij komen. Ze nemen allemaal een paar foto's van zichzelf met Manneken Pis op de achtergrond en zijn dan ineens weer weg. Hierbij moet je bedenken dat Manneken Pis elke dag een andere outfit aan heeft. Geweldig!

Zaterdag na het onbijt zouden we naar de brouwerij. De organisator, Marcel, zei dat het op loopstand van het hotel was. We liepen lekker in het zonnetje richting brouwerij. Na een wandeling van ongeveer een half uurtje liepen we een straat in waarvan ik zoiets had van; hier kán geen brouwerij staan. Natuurlijk bleek dit tóch het geval, maar hij viel ook niet echt op aan de buitenkant. De deur was zichtbaar oud en van hout. Meer een poort eigenlijk. Op dat moment was er wel iemand aanwezig, maar van een begeleide rondleiding was geen sprake. We mochten betalen, kregen een boekje mee met daarin opgesomd de uitleg van de zaken die we op onze ronde door de brouwerij zouden tegenkomen en mochten onze gang gaan.. Het was de bedoeling dat één van ons daaruit zou voorlezen bij de zaken die we tegenkwamen. Hiertoe werd Riny aangewezen. Ik had van alles verwacht van een brouwerij, maar zeker niet deze oude zooi. Wat een troep! Bij een brouwerij dacht ik toen nog aan veel roestvrij staal, maar daar was hier geen sprake van. Oude stenen dikke muren en zeer veel houten instrumenten die ik niet altijd met brouwen in verband kon brengen. Ik kon mij niet voorstellen dat hier echt werd gebrouwen, maar het bleek wel waar. In Cantillon wordt, hoe kan het ook anders, een bier van spontane gisting gebrouwen. Een geuze dus. Eén van de zaken die me wel aanspreekt in zo'n brouwerij is het koelschip. Cantillon heeft er ook één. Een hele mooie grote roodkoperen bak van ca 30 cm hoog. Hierin wordt het hete wort gepompt om vervolgens te kunnen koelen "aan de lucht". Dit koelschip bevindt zich op zolder direct onder het dak. Je kijkt dus tegen de binnenkant van de dakpannen en de tengels waarop ze rusten. Aan dat dak hangen, tja hoe zal ik het zeggen, spinnewebben en andere zaken waardoor de spontane gisting vermoedelijk op gang geholpen wordt. Eigenlijk leek de gehele brouwerij wel een verzameling van broedplaatsen van vermoedelijk nog onontdekte insectensoorten. Bij het omgaan van de volgende hoek, verwacht je David Attenborough en zijn filmploeg tegen te komen. Het was er ook redelijk donker en het zou me niet hebben verbaasd als we ergens een verstoorde vleermuis wild fladderend door ons haar (had ik toen nog een beetje) hadden gekregen. Nou ja, wel authentiek, dacht ik toen nog. Ondanks alles was het wel heel leuk, want het was absoluut anders dan ik had verwacht. De brouwerij op zich is een heel klein ding en je bent er dan ook doorheen voor je er erg in hebt. Aan het einde van de rondgang waren vele flessen Geuze Cantillon opgeslagen, dik onder het stof. Juist toen we klaar waren met onze rondgang, kwam de eigenaar van de brouwerij binnen. Hij sprak ons aan en we hebben van deze man zelf nog een hoop verklarende tekst en uitleg gekregen.

En dan... proeven!!! Hier had iedereen natuurlijk op gewacht. Daar werd een fles opgegetrokken en de glazen gevuld. Het viel me meteen op dat het er niet uitzag als een gemiddeld belgisch biertje. Dit zag er meer uit als een champagne. Nou weet ik niet of een ieder die dit leest wel eens een geuze gedronken heeft. Over het algemeen wordt dit toch als een min of meer zuur bier ervaren. Dat klopt natuurlijk, maar als je aan stevig smakende Grimbergen, Leffe of zelfs Chimay bieren gewend bent, is een Geuze echt iets anders. Nou stel, dat je een Geuze wél gewend bent... en dan drink je een Geuze Cantillon. Ik mag wel zeggen, dat je onmiddellijk herkent dat het bier niet mislukt is ofzo, maar aan de smaak van Cantillon was ik tot op dat moment nog niet gewend. En dat heeft toch enige tijd gekost. Jezus!!! Wat ongelofelijk zuur!!

Na het bezoek aan de brouwerij hebben we die middag nog diverse andere gelegenheden aangedaan. Ik was op dat moment nèt met een cursus middenstand bezig en daarbij leer je een kleine boekhouding te runnen. Dat was voor de anderen het teken om mij tot Papa Portemonnee te benoemen en dat houdt zoveel in, dat ik de "pot" beheer. Dat is sindsdien zo gebeleven. Ik vraag dus van een ieder om een bijdrage en betaal daarvan de schade bij een restaurant of kroeg. Dat heeft inmiddels het voordeel dat wanneer ik binnen dit gezelschap "lappen..." roep, dat ik verschillende mensen naar hun eigen portemonnee zie grijpen. We hebben de zaterdag uiteindelijk gegeten bij "t Spinnekopke" waar je naast een kaart voor het eten ook een aparte bierkaart kreeg. Heerlijk gegeten en gedronken.

Zondag was de culturele dag en wat doe je op zondag in Brussel? Nou, dan bezoek je het Atomium en het daarnaast gelegen mini-Europa met schaalmodellen van bekende Europese gebouwen. Het was tijdens een drankje op een terras en een gesprek over gisten, dat binnen ons groepje de term micro-organisten geboren werd. Als we tegenwoordig in een brouwerij rondlopen waar toevallig een gistproces aan de gang is, is er altijd wel iemand die zegt: ssst..... kun je ze horen? Micro-organisten!

Peter

Terug naar overzicht