Benen op tafel, bestuursbeleid 2017

Traditioneel houden we als bestuur een zogenaamd ‘benen-op-tafel’ overleg, voorafgaand aan de jaarlijkse ledenvergadering. Oorspronkelijk werd dit bij een van de bestuursleden thuis gehouden op de bank, met een biertje erbij, maar we hebben unaniem besloten het de laatste jaren op locatie te gaan doen om het nuttige met het aangename te combineren. Zo hebben we de locaties Den Haag, Amsterdam, Haarlem als eens bezocht, op zoek naar plekken waar we verschillende bieren konden degusteren om het afgelopen verenigingsjaar te evalueren en eventueel nieuw/aangepast beleid voor te gaan leggen aan de Algemene Ledenvergadering (ALV).

Dit jaar, vroeg in januari, hebben we besloten het overleg weer te houden in Amsterdam. Reden hiervoor was dat er op het gebied van bier en brouwerijen wel erg veel aan de hand is in onze hoofdstad. Gezien het programma hebben we besloten een kleine selectie te maken uit alles wat de stad heeft te bieden op het gebied van ambachtelijk gebrouwen bier.

Het voltallige bestuur was, in tegenstelling tot vorig jaar, toen bijna de helft verstek moest laten gaan, aanwezig en in blakende gezondheid. Nu moet geconstateerd worden dat het huidige bestuur werkelijk een meester is in het plannen van dit soort bijeenkomsten tijdens slecht weer. Ook dit jaar werden we gewaarschuwd voor code oranje, ofwel Klimatologisch Uitermate Teleurstellend weer. Op station Hoofddorp werd er verzameld en vandaar uit vertrokken we per trein naar Amsterdam. En er moet gezegd worden dat, ondanks de code oranje, er door de NS op tijd gereden werd. Of dat nu kwam omdat we een machinist in onze gelederen hadden weten we niet, maar we kwamen ook nog op tijd aan op Amsterdam Centraal. Vandaar moesten we met het lokale openbaar vervoer naar Amsterdam-Noord zien te komen, alwaar de brouwerij ‘Oedipus’ gevestigd is. Nu heeft het bestuur meer verstand van bierbrouwen dan van openbaar vervoer in Amsterdam, dus moest er veel overleg plaatsvinden voordat we plaats namen in een bus die naar Amsterdam-Noord vertrok. Opgemerkt moet worden dat er zeer aardige mensen in Amsterdam wonen! Zo gebeurde het dat er in de bus een mevrouw opstond voor onze voorzitter. En dat zonder hij een badge droeg van ‘Voorzitter’. Zou het hem in de leeftijd zitten? Goed, na wat heen en weer slingeren en een doortocht door de IJ-tunnel, kwamen we op een plek aan vanwaar we ons verder lopend naar brouwerij ‘Oedipus’ moesten begeven. Het adres hadden we, maar de nummering van de percelen liet wat te wensen over, zodat we wederom overleg moesten voeren en de nodige mobieltjes geconsulteerd moesten worden. Maar goed, na zo’n 10 minuten hadden we het toch gevonden. Een oude fabriekshal met een aanblik van vergane glorie bleek de brouwerij ‘Oedipus’ te zijn. Gelukkig waren we snel binnen want het weer begon toch wel wat arctische trekjes te vertonen. Onze ogen namen de brouwerij heel goed op. Het was wel even wennen! Een aantal brouwketels en gistingstanks met wat andere apparatuur vulde de grootste hoek van de voormalige fabriekshal. Dan was er de andere zijde waar allemaal oude kantinetafels en stoelen stonden, waaraan gezeten kon worden. Het cafetariagedeelte zal ik maar zeggen. Er was een tussendeel waar zich de toiletten bevonden met daaraan een soort van bar geconstrueerd, waar men de verkrijgbare bieren kon bestellen. Een groot vet roze varken hing boven de bar als muurschildering, en overal hingen er vanuit het dak plantenpotten waaruit echte planten beneveld door bierdampen naar benden hingen. Goed voor de schimmels zullen we maar zeggen. Er kwam ook nog een dame op een racefiets binnengereden. Bleek personeel te zijn. Het oudste bestuurslid moest hierbij direct aan de jaren 60 van de vorige eeuw denken, de ‘Flowerpower Tijd’. Waarschijnlijk floreerde het toenmalige bedrijf in de fabriekshal daar ook nog. We hebben er verschillende bieren gedegusteerd. Een aantal was nogal aan de kruidige kant, maar misschien hoort dat daar zo. De Stout die men daar maakte was overigens uitstekend. Het was in het proeflokaal erg rustig dus konden we als bestuur onze slag slaan. Doel was zo veel mogelijk van de evaluatie af te ronden voordat ons beoordelingsvermogen door de consumpties zou vertroebelen.

Het kernpunt waarbij het binnen de vereniging om draait is een interessant en afwisselend programma aanbieden aan de leden. En interactief met elkaar bezig zijn. Daar zijn we volgens ons wel goed in geslaagd. De aanhoudende groei van nieuwe leden is wel een punt van de nodige aandacht. Niet zozeer het absolute aantal leden, maar wel in het aantal wat tijdens clubavonden qua huisvesting geaccommodeerd moet kunnen worden. We zien als bestuur dat, we met het huidige aantal bezoekende leden, nog wel een jaar in de ‘Boerderij’ onze clubavonden kunnen blijven accommoderen, maar dat we open moeten staan voor een eventuele andere locatie voor onze clubavonden. Er zijn enkele clubavonden die erg populair zijn, maar over het algemeen worden de avonden door ongeveer 60 tot 80 leden bezocht. Dit is een aantal dat nog goed past in de Boerderij. Ook het aantal deelnemers aan de gezamenlijke brouwdagen is groeiend, en ook die locatie heeft zijn fysieke limiet qua aantallen aan brouwsets.

Ander kernpunt is het brouwen van bier en het verhogen van de kennis daarvan. Dat is in feite het wezen van de vereniging. Dit komt onder andere tot uiting in de pakketten van de maand, de brouwdagen, de proeftafel en de diverse clubwedstrijden. Afgelopen jaar is de in het leven geroepen ‘Kwaliteitscommissie’ operationeel geworden om mede het streven naar kwaliteitsverbetering te ondersteunen.

Daarna was het tijd voor een andere brouwerij, Brouwerij Troost op het terrein van de Westergasfabriek. Tegenwoordig een erg gewilde, hippe locatie. Zeker als het mooi weer is kan je er goed vertoeven. We besloten om maar niet meer terug te gaan naar de bus, maar te lopen naar de pont, die ons over het IJ terug moest voeren naar het Centraal Station. Weer navigeren met de mobieltjes! Ja, we moesten de Meeuwenlaan maar volgen, dan kwamen we vanzelf uit bij de pont. Maar zoals al eerder aangegeven is, werd het weer er steeds slechter op en begon het, naast te stormen, ook nog te sneeuwen, zodat we geen meeuw op die laan gezien hebben. Natte sneeuw uiteraard, want alles moest nat zijn die avond! Het tochtje met de pont was een troosteloos gebeuren. Van boven water, van onder water, water in je jas. Nu hadden we nog niet zoveel bier gedronken, dus we liepen nog wel waterpas! Vlug onder het dak van het Centraal Station, op zoek naar openbaar vervoer dat ons naar het voormalige industrieterrein van de Westergasfabriek kon brengen. Na een wat lastige zoekpartij hadden we eindelijk de stadsbus gevonden die ons in de buurt van het thans opgepimpte, hippe terrein van de Westergasfabriek bracht. Aldaar, geheel nat, aangekomen, moesten we nog zoeken waar Brouwerij Troost zich bevond. Nu, die lag naast de studio van Eva Jinek. Een hele mooie, goed ingerichte, brouwerij waar we werkelijk eerst even bij moesten komen. De brouwerij is echt een aanrader voor een bezoek, en ook de bieren waren van uitstekende kwaliteit. Je kunt er ook goed eten. Daar hebben we een uurtje doorgebracht en de punten van aandacht betreffende onze vereniging nog eens de revue laten passeren. We hadden voor een bepaalde tijd afgesproken om in het centrum, dicht bij het station, te gaan eten. Dus maar weer opstappen en verder met de bus weer terug richting Centraal Station. Gelukkig kon de voorzitter een zitplaats bemachtigen, zodat er dit keer geen mensen behoefden op te staan.

Het eten hebben we gedaan bij ‘Sumo’ op de Nieuwezijds Voorburgwal, we hebben maar 3 ronden (all you can eat) vol gemaakt toen lieten de eerste bestuursleden het afweten. Traditioneel voor de bezoekjes aan Amsterdam sloten we de avond af in Café de Wildeman, ideaal voor de man op leeftijd die wel een biertje lust. En met het voordeel dat je er bijna niet kunt omvallen, zo druk is het er. Men draait er geen muziek dus kan ieder zich goed concentreren op het gesprek of de liefderijke toespelingen die anderen elkaar maken, of opa die op zijn sloffen zijn nieren af komt stoffen

Al met al, een geslaagde namiddag en avond. Op naar huis, op naar droge kleding. Misschien vragen leden zich af wat het allemaal gekost heeft. Nu, alles is door de personen zelf betaald, dit om mogelijke lastige rondvragen tijdens de ALV alvast te beantwoorden.