Bier in Oostenrijk

Vorige maand was ik op vakantie in Oostenrijk. Mede aanleiding was een bierfestival in Hallein, een plaats ongeveer 20 kilometer ten zuiden van Salzburg. Het festival, dat werd gehouden op 17, 18 en 19 november, werd georganiseerd door BierIG, de Oostenrijkse Pint. Deze vereniging bestaat nu drie jaar en heeft ongeveer 300 leden. Dus een vrij kleine vereniging. Toch zijn ze in staat een goed festival te organiseren, waar 3000 bezoekers op af komen. Mogelijk wordt dit veroorzaakt doordat er een goede samenwerking is met de vereniging van kleine brouwerijen in Oostenrijk. De samenwerking komt tot uiting doordat het clubblad een uitgave is van beide verenigingen. BierIG is ook een vereniging voor amateur­brouwers. In het clubblad wordt zo nu en dan ook aandacht besteed aan het brouwen. Dat kwam ook tot uiting doordat bij binnenkomst van de zaal van het festival twee bedrijven stonden met apparatuur voor het brouwen van bier.

De bieren

Het zal niet verwonderlijk zijn dat de Oostenrijkse bieren veel lijken op de Duitse bieren. Het Duitse Reinheitsgebod is niet van toepassing. Wel wordt in de wet aangegeven dat ten minste 75% gerst- of tarwemout, of een mengsel hiervan, moet worden gebruikt.

Uiteraard waren er pils, helles, dunkles en weizenbier. Daarnaast waren er een aantal bokbieren, ales en altbieren. Er waren ook bieren met kruiden en vruchten, maar hiervan kwamen maar enkele uit Oostenrijk. Al met al vele goede bieren. Opvallend was een bier met walnoten. De walnootsmaak was zeer duidelijk te herkennen, misschien wel iets te veel. Iets om eens een keer te proberen. De walnoten werden tijdens de maisch toegevoegd.

Het festival was 's avonds, dus overdag was er tijd om andere dingen te doen. Ik had mijn hotel in Salzburg, dus daar heb ik maar een rondgekeken. Uiteraard ook naar brouwerijen in Salzburg. In Salzburg is er een biermuseum Brauwelt. Dit is een museum bij de brouwerij Stiegl. Zelf geven ze aan dat zij de grootste biertentoonstelling hebben van Europa. Of dit werkelijk het geval is waag ik te betwijfelen. Je kan er een paar uur doorbrengen, bovendien kan je er de bieren van Stiegl proberen.

Daarnaast was er nog tijd om twee andere kleine brouwerijen te bezoeken, de Augustiner Bräu en Weisse. Tijdens het eten kon je bij deze brouwerijen de bieren proeven.

Omdat ik toch in Oostenrijk was ben ik doorgereisd naar Wenen. Wenen is een prachtige stad waar ze ook bier hebben en enkele brouwerijen. De bekendste is hier Ottakringer. Daarnaast zijn er nog een paar huisbrouwerijen Fisherbräu, Salm Bräu en Wieden Bräu, Prima om 's avonds te eten en bier te drinken.

In Wenen is ook een winkel voor de amateurbrouwer, dus daar ook maar even gekeken, Holzeis. Het was een kleine winkel, echter enorm volgestapeld, je kon er vrijwel niet lopen. Men had een assortiment analoog aan dat van Brouwland, maar meestal iets duurder. Echt nieuwe producten hadden ze niet, of het moest zijn een brouwketel; tijdens het maischen wordt niet geroerd, maar het water wordt rondgepompd en de  bostel wordt er uit getild en laat men uitlekken. Vervolgens kan men de wort koken. Het is eenvoudig maar kost wel ruim 1100 euro.

Na enkele dagen Wenen weer terug naar huis, via Munchen; waar ook nog enkele dagen van het bier werd genoten. Hier heb ik ook het Oktoberfest museum bezocht. Een klein museum, je moet erom denken je hoofd niet te stoten, maar wel leuk.

Al met al een prima reis met veel wit, bierschuim en sneeuw. Voorlopig genoeg sneeuw gezien maar het bierschuim mag elke dag terugkomen.